Uroczystość Bożego Narodzenia rok B

Boże Narodzenie (J 1, 1-18)

🕊️ Czy czujesz przedświąteczną gorączkę? Czy odczuwasz, że w tym roku Święta są inne, może trochę nerwowe, a Ty jesteś nieprzygotowany? Jeśli tak, to mamy coś specjalnego dla Ciebie!

👧 Usłysz wzruszającą opowieść o małej dziewczynce, która ofiarowała Jezusowi skromny prezent, i zobacz, jak nawet najprostsze gesty mogą być pełne miłości i znaczenia.

🎹 Poznaj inspirującą historię z gór Szwajcarii o organach katedralnych, która ukazuje, jak nasze życie, podobnie jak zniszczone organy, może zostać naprawione przez naszego Stwórcę.

🇺🇸 Dowiedz się więcej o historycznym wydarzeniu z 1881 roku, które przynosi ważną lekcję o gotowości do otwarcia się na Boga. To kazanie to więcej niż słowa – to zaproszenie do otwarcia serca i umysłu na głębsze zrozumienie i doświadczenie Bożego Narodzenia.

🌟 Nie przegap tej wyjątkowej okazji do refleksji i duchowego wzrostu! Kliknij, obejrzyj i pozwól, aby ta „szklanka dobrej rozmowy” wypełniła Twoje serce spokojem i nadzieją.

✨ Dołącz do nas teraz i przeżyj to świąteczne przesłanie w pełni. Podziel się nim z rodziną i przyjaciółmi – niech stanie się częścią Waszego świątecznego przygotowania. Radosnych, Błogosławionych Świąt! 🌟🎄👍👍👍 Jeśli chcesz wspierać ten kanał, a dostaniesz także te bonusy:  / @diecezjabielskozywiecka  

Zabiegany czas świąt

Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. Może są osoby, które czują się świetnie przygotowane do świąt Bożego Narodzenia. Ale są też tacy, którzy mówią: Święta w tym roku są jakieś takie nerwowe. Jestem nieprzygotowany. Moje życie jest takie, że czuję, że coś się we mnie sypie. Jestem smutny, czegoś mi brakuje. Moi kochani, właśnie do takich ludzi przychodzi Chrystus. Do wszystkich, ale szczególnie do tych, którzy są w potrzebie.

Co jest moim darem?

Jest taka piękna współczesna historia bożonarodzeniowa o małej dziewczynce, która przyszła do szopki, by pokłonić się Panu Jezusowi, dać mu jakiś prezent już po pastuszkach, Trzech Królach i wszystkich tych, którzy nawiedzili Go w stajence. Nie miała nic, co by mogła Mu ofiarować. Idąc, po drodze podniosła jakieś małe szkiełko z rozbitej butelki i mówi przychodząc do Jezusa: Panie Jezu, nie mam Ci nic do dania poza tym szkiełkiem, które znalazłam po drodze. Pan Jezus uśmiechnął się z szopki, ze żłóbka i mówi: Słuchaj, a dlaczego nie przyniosłeś mi tej gwiazdki, którą zrobiłaś w szkole, na choinkę? Wycięłaś ją z papieru. – Panie Jezu, ta gwiazdka mi się nie udała. Dzieci się śmiały, dostałam za nią słabą ocenę. A tata powiedział mi w domu: Ty nawet gwiazdki z papieru nie potrafisz zrobić. Jak mogłam Ci przynieść tę gwiazdkę? – A dlaczego nie przyniosłeś mi tej pięknej filiżanki, z której zawsze pijesz herbatkę? – Panie Jezu, bo tej filiżanki już nie ma. Rozbiła mi się. – To mogłaś przynieść te szkiełka. – Nie, bo ona jest związana z kłamstwem. Powiedziałam rodzicom, że filiżanka wypadła mi i sama się rozbiła. Tymczasem rodzice znowu się pokłócili. Była awantura. Poszłam do pokoju i ze złości rzuciłam filiżanką o podłogę. Rozpadła się na drobne kawałki. Nie mogłam Ci jej przynieść. Pani Jezu, nie mam nic, co mogłabym Ci ofiarować.

Pan Jezus wyciągnął ręce do tej dziewczynki i mówi: Słuchaj, przynieś mi tę gwiazdkę, o której myślisz, że ci się nie udała. Daj mi szkiełka z tej rozbitej filiżanki. Bo Ja przychodzę do was, by wziąć od was to, co wam się nie udało, to, co się rozbiło. Chcę wziąć wasze kłamstwa i grzechy. Złóżcie je tutaj, przy Moim żłóbku. Przychodzę do tych, którzy są rozbici i wydaje im się, że ich życie się sypie, że nic im się nie udaje. Przychodzę właśnie do was. Moi kochani, to jest tylko bajka bożonarodzeniowa, opowiastka, ale w niej jest rzeczywiście ukryta głęboka prawda.

Pasterze z ewangelii – dziś w stajence piękne figurki mają kożuszki pięknie wykonane, misternie pomalowane – w tamtym czasie to byli ludzie z marginesu. Pasterze to byli najbardziej pogardzani ludzie, którymi nikt się nie interesował. I to oni pierwsi przychodzą do Jezusa. To nie jest przypadek, że kiedy Jezus wchodził do różnych miast i wsi, na Jego spotkanie wychodzili najpierw trędowaci, opętani, chromi, niewidomi, niemi, a potem dopiero inni mieszkańcy. I w naszym życiu na spotkanie z nowo narodzonym Jezusem powinno wyjść to, co w nas nam samym się nie podoba, czego się boimy, czego w życiu nie chcemy.

Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉  Diecezja na Podcastach

Kto może to naprawić?

Moi kochani, w Szwajcarii w górach znajduje się piękny kościół, dość duży. Nazywa się Mountain Valley Cathedral. Kościół, który słynie z pięknych witraży, z wysokich kolumn, ale przede wszystkim ze wspaniałych organów. Te organy przyciągają turystów ze wszystkich stron, ponieważ mają w sobie coś niesamowitego. Mała miejscowość – to nie jest jakaś wielka katedra, a organy są imponujące. I było w historii tych organów takie zdarzenie, które zostało opisane. Otóż nagle te organy zaczęły bardzo niedobrze brzmieć, pojawił się jakiś fałsz, coś się stało. Sprowadzono różnych organmistrzów, ekspertów, nawet z odległych stron, z innych krajów. Nie potrafili sobie z tym poradzić.

Pewnego razu na nabożeństwie w tym kościele był jakiś staruszek i przychodzi do księdza, mówi: Coś mi się w tych organach nie podoba, one źle brzmią. – No wiemy, właśnie nie potrafimy sobie z tym poradzić. – Znam się trochę na tym. Pozwólcie mi, że coś tutaj zaradzę. – Nie – proboszcz się nie chciał zgodzić, kościelny jeszcze bardziej: Tam już nie ma co majstrować. Dziadku, nie dacie rady. – Znam się na tym. Zaczął mówić o piszczałkach o mechanizmie organowym. Więc widzieli, że się zna. Poszedł. Zaczął coś robić. Widzieli, że wie, jak się do tego zabrać. Dwa całe dni pracował w ciszy przy organach. Kiedy na trzeci dzień wchodzą do kościoła, kościół wypełniony wspaniałą muzyką organową. Organy grały tak, jak przedtem, albo jeszcze piękniej. – Jak się panu to udało, jak pan tego dokonał? – To ja 50 lat temu zbudowałem te organy. Stworzyłem je, a teraz przyszedłem, żeby je naprawić. Moi kochani, tak jest z naszym życiem. Mamy dzisiaj dużo „naprawiaczy” życia i wiemy, że ich manipulowanie przy ludzkiej egzystencji kończy się bardzo często tragicznie. To są mistrzowie krótkich dystansów, a zostawiają swoich „pacjentów”, którymi się zajmują opłakanym stanie. Pan Bóg nas stworzył. Powołał nas do istnienia. I teraz przychodzi na świat jako człowiek, żeby naprawić to, cośmy zepsuli. Tylko On potrafi naprawić nasze życie. Moi kochani, tylko Jemu możemy w tym zaufać. Z naszej strony potrzebne jest tylko otwarcie się na przychodzącego Boga.

James Abram Garfield

W historii Stanów Zjednoczonych w 1881 roku miało miejsce następujące wydarzenie. Otóż w czasie toczącej się wojny ciężko ranny został prezydent Stanów Zjednoczonych, wtedy był nim James Garfield. Wtedy Stany nie miały takiej infrastruktury jak teraz. I do jego domu prywatnego, gdzie mieszkał, nie było drogi. Żeby go leczyć i ratować, żeby ratować prezydenta, zrobiono szeroką drogę, by tam mogły przyjeżdżać karetki pogotowia, lekarze, specjaliści. Między innymi ta droga musiała przejść przez pole należące do jednego z farmerów. Farmer oburzony widzi, że nagle ktoś przychodzi, ktoś montuje przy jego drodze, że rozkopuje, poszerza miedzę, która tam biegła. Wylatuje, już bierze strzelbę, żeby ratować swój dobytek, swój majątek. I wtedy szeryf mu tłumaczy: Proszę pana, musi pan to zrozumieć. Przecież wiadomo, że niedaleko stąd mieszka prezydent. Ta droga prowadzi do jego domu, bo chcemy ratować jego życie. I ten farmer wtedy opuścił broń i mówi: Skoro tak, skoro tu chodzi o naszego prezydenta, to nie tylko przez moje pole ta droga może prowadzić, ale jak trzeba, to niech prowadzi przez środek mojego domu.

I moi kochani, skoro przychodzi na świat Jezus – Bóg Człowiek, powiedzmy dzisiaj: Panie Jezu, skoro Ty przychodzisz, to niech ta droga, którą idziesz, przejdzie przez sam środek mojego życia, przez środek mojego serca. Jeżeli trzeba coś usunąć, rozkopać, zmienić, zrób to, tylko przyjdź do nas i nie zwlekaj. To Ty nam dałeś życie. To Ty nas powołałeś z niczego do istnienia. I ty potrafisz to wszystko naprawić. Przyjdź, Panie Jezu, otwieramy na Ciebie nasze serca.

Na to przyjęcie Jezusa w tegorocznym Bożym Narodzeniu przyjmijmy Boże błogosławieństwo: Pan z Wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty. Radosnych, Błogosławionych Świąt i szerokiego otwarcia serca na przychodzącego Jezusa.

🟢 👨‍🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO 

Podcast @Dopowiedzenia

Witamy po wakacjach i zapraszamy do kolejnych odcinków dopowiedzeń. Dziś wraz z papieżem Franciszkiem kilka ważnych pytań dla jakości naszego życia.

Zapraszamy na @Dopowiedzenia

1. czytanie (Iz 52, 7-10)

Cała ziemia zobaczy zbawienie Boże

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować».

Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.

Psalm (Ps 98 (97), 1bcde. 2-3b. 3c-4. 5-6 (R.: por. 3cd))

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

2. czytanie (Hbr 1, 1-6)

Bóg przemówił do nas przez Syna

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.

Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem»? I znowu: «Ja będę Mu Ojcem, a on będzie Mi Synem»?

A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży».

Aklamacja

Alleluja, alleluja, alleluja

Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.

Alleluja, alleluja, alleluja

Wersja dłuższa

Ewangelia (J 1, 1-18)

Słowo stało się ciałem

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.

Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.

Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.

Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Wersja krótsza

Ewangelia (J 1, 1-5. 9-14)

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Boże Narodzenie rok A/B/C

Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum