10 niedziela zwykła rok A 

10 Niedziela Zwykła rok A – Ewangelia (Mt 9, 9-13)

Historia siostry zakonnej, która przeżyła Powstanie Warszawskie i odnalazła swoje powołanie w Kanadzie. Jej fascynująca podróż prowadzi przez tajemnice skrywanej nienawiści i przebaczenia. Doświadczyła Bożego Miłosierdzia i głębokiej refleksji nad sensem także swojego życia.

Popatrzmy dziś na Jezusa, który spotyka się z celnikiem Mateuszem i przebacza mu. Faryzeusze mają za złe Jezusowi to, że przebywa z celnikami i grzesznikami. Ale to doświadczenie przebaczenia jest kluczem do Bożego miłosierdzia, które nie tylko wybacza, ale także potrafi zgładzić grzech. Człowiek sam nie jest w stanie takiego przebaczenia dokonać. również my możemy skorzystać z Bożego przebaczenia i tez okazać przebaczenie bliźnim a to jest klucza do życia wiarą i radością.

Jeśli jesteś zainteresowany historiami inspirującymi i głębszymi przemyśleniami dotyczącymi wiary, przebaczenia i Bożego Miłosierdzia, koniecznie sięgnij po ten odcinek. Zachwycisz się fascynującym życiorysem siostry zakonnej oraz odkryjesz, jak przebaczenie może przynieść nam prawdziwą wolność i radość.

Zapraszam na rozważanie na 10 niedzielę zwykłą rok A

Kiedy dręczy nas nienawiść – może uwaolnić nas przebaczenie

Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. Dominikanin, ojciec Paweł Krupa w marcowym numerze „W drodze” przedstawia bardzo ciekawą historię życia pewnej siostry zakonnej. Otóż mieszkała ona w Warszawie, wybucha powstanie warszawskie, rodzina musi uciekać z palącej się, płonącej Warszawy. Docierają jakimś cudem do Londynu. Tam odnajdują ojca. Ta siostra później wstępuje do zakonu. Wybiera jedno ze zgromadzeń w Kanadzie, zostaje dyrektorką szkoły i swoje życie zakonne spędza w Kanadzie. Kiedy jest już starszą zakonnicą, nagle w jej życiu zaczyna coś się sypać. Czuje, że modlitwa nie sprawia jej radości. Nie, żeby się nie modliła – sięga po różaniec, odprawia adorację Najświętszego Sakramentu, odmawia Brewiarz. Ale czegoś jej brakuje. Czuje ciągły niedosyt i jakąś taką wewnętrzną jałowość, pustkę. Więc decyduje się na odbycie rekolekcji ignacjańskich i to rekolekcji, które trwają cały miesiąc.

I w czasie tych rekolekcji, w czasie jednego z rozważań nagle staje jej przed oczyma płonąca Warszawa, jakby nagle wracają wspomnienia z dzieciństwa. Widzi siebie i mamę zbiegające po schodach z kamienicy poganiane przez hitlerowców, na dole grupa sąsiadów, hałas, zgiełk, zamęt. I nagle żołnierz z miotaczem ognia kieruje snop ognia w stronę kamienicy, jej domu. I wtedy z jej piersi wyrywa się krzyk: Nieee! Przecież tam została moja lalka! Nagle czuje w sercu niesamowitą, wręcz zwierzęcą nienawiść do tego żołnierza w hełmie. Nie pamięta jego twarzy. Pamięta tylko hełm, ogień i nienawiść. I to wraca w czasie tych rekolekcji. Nie potrafi sobie z tym poradzić i w pewnym momencie zaczyna się modlić za tego żołnierza, którego nawet nie zna z twarzy, nie pamięta wyrazu jego twarzy. I nagle mówi: Przebaczam ci. I w tym momencie, jak to sama opisała, otworzyła się w niej przestrzeń modlitwy. Moi kochani, przebaczenie jest bramą do otwarcia się na Bożą łaskę.

Celnik Mateusz – różnica między ludzkim a Bożym przebaczeniem

Dzisiaj w ewangelii spotykamy celnika Mateusza. Wiemy, że celnik w tamtym czasie to nie dzisiejszy pracownik przejścia granicznego czy służb skarbowych, ale to ktoś, kto współpracował z rzymskim okupantem. A to, co zdarł ponad to, co się należało Rzymianom, było jego zapłatą. Był więc znienawidzonym przez Żydów, przez swoich współbraci. A nieuczciwość była jego środkiem na życie, środkiem, by się utrzymać. Jezus przebacza Mateuszowi. Faryzeusze mają Mu to za złe. Dlaczego On przebywa z celnikami i grzesznikami? Dlaczego spotyka się z nimi, siada z nimi do stołu?

I wtedy słyszą słowa: Nie potrzebują lekarza zdrowi, tylko ci, którzy się źle mają. Moi kochani, w przebaczeniu komuś przez człowieka, w takiej sytuacji, kiedy bliźni przebacza bliźniemu a przebaczeniem, kiedy Bóg nam przebacza, jest zasadnicza różnica. Bo my możemy powiedzieć: Przebaczam ci, wybaczam ci krzywdę, którą mi zrobiłeś. A Pan Bóg nie tylko wybacza, ale On potrafi zgładzić grzech. Człowiek tego nie potrafi, nie da rady. I to jest moi kochani, niesamowity cud Bożego miłosierdzia, że Pan Bóg idzie o krok dalej. On nam nie wybacza grzechu na takiej ludzkiej zasadzie, kiedy ktoś na kogoś się obraża, ale potrafi powiedzieć: Niszczę twój grzech. Przecież na każdej Mszy świętej powtarzamy: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata… Pan potrafi zgładzić nasze grzechy. Usuwa je, niszczy w ogniu swego miłosierdzia, w ogniu swojej miłości. To jest niesamowita tajemnica właśnie Bożego miłosierdzia, że ono niszczy grzech. Potrafi Go usunąć.

Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉  Diecezja na Podcastach

Dziękujemy że jesteście z nami i z nami rozważacie Liturgię Słowa jaką niesie 10 Niedziela Zwykła rok A – Historia siostry zakonnej, która przeżyła Powstanie Warszawskie i odnalazła swoje powołanie w Kanadzie. Jej fascynująca podróż prowadzi przez tajemnice skrywanej nienawiści i przebaczenia. Doświadczyła Bożego Miłosierdzia i głębokiej refleksji nad sensem także swojego życia.

Masz wątpliwości w wierze – wyspowiadaj się – Jan Maria Vianney

Moi kochani, z historii życia świętego Jana Vianney’a wiemy, że był wspaniałym, wręcz charyzmatycznym spowiednikiem. Spędzał całe godziny w konfesjonale. Kiedyś zapytany, czy nie jest mu zimno, kiedy po dziesięć godzin dziennie siedzi w konfesjonale, czy nie bolą go nogi, bo siedzi ciągle w tej samej pozycji. On mówi: Od listopada do marca w ogóle nogi mnie nie bolą, bo jest tak zimno, że w ogóle nóg nie czuję. Więzień konfesjonału. Pewnego razu przychodzi do niego jeden z francuskich uczonych. Przychodzi, żeby porozmawiać na temat swoich wątpliwości w wierze. Święty Jan Vianney mówi: Wyspowiadaj się. – Ale proszę księdza, ja mam wątpliwości w wierze, ja nie chcę się spowiadać, nie potrzebuję spowiedzi. Chcę tylko porozmawiać o swoich wątpliwościach, o swoich problemach z wiarą.

Wyspowiadaj się, bardzo cię o to proszę. I w końcu po długim, długim namawianiu, po długiej namowie, ten profesor zgodził się odbyć spowiedź u świętego Jana Vianney’a. Spowiedź trwała bardzo długo. W czasie tej spowiedzi zaczął płakać, całkowicie się otworzył. Spowiedź się skończyła. Odchodzi od konfesjonału. I wtedy święty Jan mówi: A teraz możemy wrócić do tego tematu i porozmawiać o twoich wątpliwościach. Proszę księdza, już nie trzeba.

Klucz do życia wiarą, klucz do radości, cieszenia się pełnią życia, klucz do owocnej modlitwy to skorzystać z Bożego przebaczenia i przebaczyć bliźniemu. Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Więc jeśli masz się choć troszkę źle, to do ciebie przyszedł Jezus. Pan z wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty.

Pozdrowienia dla widzów

Moi kochani, bardzo Wam dziękuję za to, że jesteśmy razem. Za mobilizację do działania. W tym tygodniu, oprócz tego odcinka na niedzielę zamieściliśmy odcinek rozważań z okazji uroczystości Bożego Ciała. Jeżeli ktoś jeszcze nie oglądnął, bardzo proszę, można sobie na ten filmik wejść. Tam jest między innymi mowa o tym, dlaczego mojemu tacie zniszczył się ołtarz na Boże Ciało. Posłuchajmy. Bardzo dziękuję wszystkim, którzy wspierają nasz kanał. Dziś bym szczególnie chciał podziękować księdzu Wiesławowi z Górek Noteckich za wsparcie kanału i za mobilizację do pracy, za to, że jest z nami. Pozdrawiamy Górki Noteckie. Moi kochani, subskrybujcie kanał, piszcie komentarze, lajki. Ta łapka w górę ma nie tylko takie znaczenie dopingujące dla nas. Ale to jest też promocja filmu, bo im więcej tych lajków, tym film zatacza szersze kręgi i dociera do coraz to nowych widzów. Tak, że bardzo, bardzo o to prosimy. 

🟢 👨‍🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO 

Podcast @Dopowiedzenia

Encyklika papieska to dokument, który odnosi się do spraw ostatecznych, do najwyższych wartości, do Pana Boga przede wszystkim. Natomiast nie jest obca jej Ziemia i bardzo przyziemne sprawy, tak przyziemne, jak w „Laudato si”, bo w dzisiejszym odcinku ksiądz Mateusz i ksiądz Piotr będą rozmawiać o… śmieciach. Okazuje się, że jest to bardzo ważny problem, także dla papieża Franciszka. „Czyńcie sobie ziemię poddaną”, to troszczcie się o środowisko wokół was. Moi kochani, dla każdego duszpasterza problem śmieci jest bardzo istotny. A ma to związek również z naszymi cmentarzami.

Okazuje się, że w życiu parafialnym to cmentarze są miejscami, gdzie generowana jest największa ilość odpadków. Co zrobić, żeby te odpadki w sposób taki racjonalny wrzucać do kontenerów? Nie tylko chodzi o to, że w budżecie parafii wywóz śmieci z cmentarza to jest niebagatelna suma, to są olbrzymie dzisiaj pieniądze. Śmieci nie wolno palić oczywiście, bo to również niszczy środowisko. Jak to zrobić, żeby sobie z tym poradzić? No, warto posłuchać tego odcinka – bardzo praktyczny, przyziemny odcinek, ale właśnie będąc zakorzenionymi w tych rzeczach ziemskich, przyziemnych, troszczymy się o świat stworzony przez Boga, a to wszystko kiedyś zostanie przez Pana Boga przebóstwione i wszystko, co tutaj robimy w tej ziemskiej rzeczywistości, ma sens przed Bogiem.

Zapraszamy na @Dopowiedzenia

1. czytanie (Oz 6, 3-6)

Bóg pragnie miłości

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza

Poznajmy, dążmy do poznania Pana; Jego przyjście jest pewne jak poranek, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas, i jak deszcz późny, co nasyca ziemię.

«Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą, Judo? Miłość wasza podobna do chmur o świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem cię przez proroków, słowami ust mych pouczałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń»

Psalm (Ps 50 (49), 1bcd i 8. 12-13. 14-15 (R.: por. 23b))

Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

Przemówił Pan, Bóg nad bogami, *
i wezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
«Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną».

Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

«Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, *
bo do Mnie świat należy i wszystko, co go napełnia.
Czy będę jadł mięso cielców *
albo pił krew kozłów?

Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

Składaj Bogu dziękczynną ofiarę, *
spełnij swoje śluby wobec Najwyższego.
I wzywaj Mnie w dniu utrapienia, *
wyzwolę ciebie, a ty Mnie uwielbisz».

Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

2. czytanie (Rz 4, 18-25)

Wiara podstawą usprawiedliwienia

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:

Abraham wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co było powiedziane: «Takie będzie twoje potomstwo».

I nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że ciało jego jest już obumarłe – miał już prawie sto lat – i że obumarłe jest łono Sary. I nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się umocnił w wierze. Oddał przez to chwałę Bogu i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał. Dlatego też policzono mu to za sprawiedliwość.

A to, że policzono mu, zostało napisane nie ze względu na niego samego, ale i ze względu na nas, jako że będzie policzone i nam, którzy wierzymy w Tego, co wskrzesił z martwych Jezusa, Pana naszego. On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.

Aklamacja (Por. Łk 4, 18)

Alleluja, alleluja, alleluja

Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 9, 9-13)

Powołanie Mateusza

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim.

Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i zasiadło wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?»

On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

10 Niedziela zwykła rok A rok A/B/C

Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum