Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego rok A – Ewangelia (J 20, 1-9)

Od początku crhzęścijaństwa krzyczą do nas „koniec z Wami”, ale nasz Bóg zna drogę wyjścia nawet z grobu. Jest nadzieja, jest sens, jest zwycięstwo dobra nad złem. Jest Jezus który, pokonał śmierć. Ci którzy ufają Jezusowi wierzą i wiedzą, że życie jest piękne i będzie trwać wiecznie. Dlatego jest sens się starać jest sens być dobrym i jest sens być świętym!

Zapraszam na rozważanie w którym opowiem państwu o mocnym kazaniu Biskupa Romana. Kazanie biskupa Pindla to nie tylko przypomnienie o pięknej postaci papieża, ale również zachęta do refleksji nad sensem istnienia Kościoła i chrześcijaństwa. Opowiem również Historię Marquisa Ripon – który jak przeciwnik chrześcijan miał napisać książkę, która raz na zawsze rozprawi się z Kościołem. Posłuchajmy jak to się skończyło. Zapraszam wreszcie do modlitewnego projektu – do wspólnej modlitwy za Młodych – by odnaleźli drogę powrotu do Kościoła.

Zapraszamy na szklankę dobrej rozmowy:) Nasz Bóg zna drogę wyjścia z grobu! – zapraszam na rozważanie Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego rok A

Koniec z wami – on nie żyje!

Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. Ksiądz biskup Roman Pindel w swoim bardzo dobrym kazaniu, które wygłosił 2 kwietnia, w 18. rocznicę śmierci św. Jana Pawła II – kazanie jest warte tego, by go wysłuchać od deski do deski, czyli od „Bracia i Siostry” do „Amen” – zawarł wspomnienie ze swego czasu studiów seminaryjnych.

Mówi, że 13 maja 1981 roku, pomiędzy godziną 17 a 18 wszedł do któregoś z krakowskich kościołów na nabożeństwo. Nagle podbiegł do niego człowiek, który zaczął w sposób niesamowity krzyczeć, śmiać się. Kleryk, przyszły biskup myślał, że jest pijany ten człowiek, jednak nie wyczuł od niego alkoholu. Człowiek był, niestety, trzeźwy. I ten człowiek zaczął wykrzykiwać mniej więcej tak: Koniec z wami! On nie żyje i z wami też będzie koniec! Biskup nie wiedział, o co chodzi. Idzie dalej i wtedy ktoś z przechodniów mówi: Właśnie ogłosili, że był zamach na papieża Jana Pawła II. „Koniec z wami!”

Te słowa towarzyszą nam przez całe 2000 lat chrześcijaństwa, od samego początku. Koniec z Tobą. Zatoczono u Twojego grobu wielki kamień. Już z niego nie wyjdziesz. Mamy z Tobą spokój. Przez dwa tysiące lat jak echo ciągle na nowo pobrzmiewają te słowa i są powtarzane w każdej epoce.

Wiekuisty człowiek – Książka G.K. Chestertona – 5 pogrzebów wiary

Moi kochani, przyniosłem dzisiaj z sobą książkę Chestertona pod tytułem „Wiekuisty człowiek”. Tej książce, która została okrzyknięta jednym z najwybitniejszych dzieł Chestertona, została napisana w trzy lata po jego nawróceniu i np. przyczyniła się do nawrócenia C.S.Lewisa, który mówi, że to była główna książka, główny powód jego zainteresowania chrześcijaństwem.

W tej książce jest taki rozdział pod tytułem: „Pięć pogrzebów wiary”, rozdział, który trzeba koniecznie przeczytać. Chesterton pisze o tych epokach w życiu Kościoła, gdzie ogłoszono już, odtrąbiono śmierć Kościoła i za każdym razem Kościół zmartwychwstawał i mówi: Wiele razy ogłaszano śmierć Kościoła i urządzano jego pogrzeb, ale Kościół za każdym razem zmartwychwstał, a to dlatego, że jego Bóg zna drogę wyjścia z grobu.

Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉  Diecezja na Podcastach

Dziękujemy że jesteście z nami i z nami rozważacie Liturgię Słowa jaką niesie Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego rok A – Nasz Bóg zna drogę wyjścia z grobu!

Nasz Bóg zna drogę wyjścia z grobu!

Nasz Bóg zna drogę wyjścia z grobu. Moi kochani, rzeczywiście, wiele razy w całej historii chrześcijaństwa już wydawało się, że jest po Kościele, po chrześcijaństwie, w jednej części świata, w jednym miejscu chrześcijaństwo rzeczywiście przeżywało głęboki kryzys, ale w tym samym czasie z zmartwychwstawało na przykład na innym krańcu kuli ziemskiej. Tak jak jest dzisiaj – w krajach Europy Zachodniej, w starej Europie chrześcijaństwo wydaje się obumierać, ale w Ameryce Południowej, na innych kontynentach, w Afryce – kwitnie, rozkwita.

Historia Marquisa Ripon

Bardzo ciekawa jest historia markiza Ripon. George Frederik Samuel Robinson – markiz Ripon, urodził się na Downing Street 10 w Londynie – był synem premiera Wielkiej Brytanii. Piastował w wieku dorosłym, oczywiście, wiele stanowisk. Między innymi w 1871 roku przyczynił się do podpisania traktatu pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią i powstał Traktat Waszyngtoński. Był wicekrólem Indii.

W 1880 roku został Wielkim Mistrzem loży masońskiej. Człowiekiem walczącym z wiarą, walczącym z Kościołem. I to środowisko, te kręgi liberalne, które go uczyniły swoim liderem, poprosiły, ponieważ rzeczywiście miał dobre pióro i bardzo dosadny język, a przy tym był bardzo mądrym, inteligentnym człowiekiem, aby przygotował książkę, która raz na zawsze upokorzy Kościół katolicki. A to wszystko w związku z tym, że w tamtym czasie masowo ludzie zaczęli wstępować do Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii. I ten „ruch oksfordzki” sprawił, że miedzy innymi kardynał John Newman stał się katolikiem.

I moi kochani, Robinson – markiz Ripon przystąpił do zbierania materiałów, a że był rzeczywiście człowiekiem bardzo sumiennym, chciał, żeby ta książka była rzeczywiście oparta na źródłach, żeby nie była tylko jego opinią. Więc zaczął studiować wszystkie karty z życia Kościoła, także te najstraszniejsze. Praca trwała dziesięć miesięcy, a więc bardzo solidnie podszedł do tego zadania. W jedenastym miesiącu markiz Ripon zapukał do furty klasztoru oratorianów w Londynie, prosząc o przyjęcie do Kościoła katolickiego.

Wzbudziło to niesamowitą sensację, zwłaszcza w jego kręgach politycznych, wśród jego przyjaciół. Czyś ty zwariował! Co ty robisz? Ty chyba postradałeś zmysły! I wtedy on się uśmiechnął i mówi: Nie, studia nad historią Kościoła doprowadziły mnie do tego, że zacząłem się zastanawiać nad pewnymi sprawami. Uderzyły mnie pewne szczegóły. Postanawiam zostać katolikiem. Te szczegóły, te motywy, które mi towarzyszą w podjęciu mojej decyzji, to właściwie ograniczają się do trzech spraw: opoka świętego Piotra, tabernakulum i konfesjonał. To one sprawiły, że chcę zostać katolikiem, bo uznałem Kościół katolicki za Kościół Jezusa Chrystusa.

A więc, moi kochani, popatrzcie, chce szukać argumentów przeciwko Kościołowi i to go doprowadza do wiary, ponieważ był człowiekiem o otwartym umyśle, człowiekiem naprawdę poszukującym. Mimo że wyszedł z założenia, że chce dołożyć Kościołowi – został katolikiem. Jeżeli dopuścimy do działania Pana Boga, a wystarczy, że będziemy sumiennie poszukiwać prawdy, to nas doprowadzi do wyjścia z grobu.

Płyń pod prąd

Moi kochani, kapitalnie w tej książce, jeszcze raz ją tu chcę zareklamować „Wiekuisty człowiek” w tym rozdziale „Pięć pogrzebów wiary” Chesterton pisze o tych, którzy płyną z prądem, z duchem czasu.

Mówi: Człowiek, który płynie z prądem, jest podobny do martwego psa. Mówi: Wyobraźcie sobie martwego psa, który płynie po falach jakiejś szybkiej, rwącej rzeki. Pies płynie, biegnie z prędkością charta, podskakuje na falach. Wydaje się, że jest żywy, tymczasem jest martwy. Tylko żywy pies potrafi zawrócić i iść pod prąd. Łatwo płynąć z prądem. Chesterton pisze, że w każdej epoce nie brakuje demagogów. Jak ten pies, który płynie z prądem, skacze jak chart, wydaje się, że gestykuluje, że macha swoimi łapkami, tymczasem to fale uderzają o martwe kończyny, tak samo, mimo że niektórzy zdają się być żywi w swoich poglądach, jednak powtarzają tylko to, co szepcze im duch czasu. W ich słowach i gestach nie ma życia. Ten, kto potrafi iść pod prąd, przeciwstawić się mainstreamowi, duchowi czasu jest w stanie odnaleźć prawdę.

Tak jak papież Jan Paweł II to kapitalnie wyraził w „Tryptyku rzymskim”: Żeby dojść do źródła, trzeba iść pod prąd. I myślę, że wśród nas, w tej grupie, których gromadzi „Szklanka dobrej rozmowy”, jest bardzo wielu tych, którzy właśnie idą pod prąd. I z tego się cieszę.

Młodzi w Kościele

Moi kochani, bardzo często dzisiaj chce się nam wtłoczyć taką myśl, że Kościół katolicki już nie ma szans, zwłaszcza u ludzi młodych. Bardzo szkodliwe, bardzo dołujące jest takie stwierdzenie i gdybyśmy je przyjęli, to byłby koniec.

Moi kochani, nasz Bóg zna drogę wyjścia z grobu. Mam taką prośbę: dziś, w tę Uroczystość Wielkanocną, pomyślmy zwłaszcza o młodych ludziach. Mamy obietnicę Pana Jezusa, że jeżeli będziemy się modlić o dobrą rzecz, zgodną z wolą Boga i będziemy to robić wspólnie, to Pan Bóg nam tego nie odmówi.

Mam taki pomysł: Żebyśmy codziennie do naszych osobistych intencji dodali jedną – o powrót do Jezusa i do Kościoła młodych ludzi. Pan Jezus zapewnia, że jeśli modlimy się o dobrą rzecz, to Bóg nie odmówi tego, co dobre tym, którzy Go proszą. Przecież to jest dobra rzecz, najlepsza – modlić się o powrót do Boga, do Kościoła, o nawrócenie. Więc to jest pewność wysłuchania. A drugi argument to taki, że jeżeli modlimy się o coś wspólnie, razem, to taka modlitwa jest bardzo przez Pana Boga upragniona. Bóg oczekuje takiej modlitwy.

I gdybyśmy wszyscy jako słuchacze, jako wspólnota „Szklanki dobrej rozmowy” codziennie do naszych osobistych modlitw dodali tę intencję: Modlimy się o powrót do Jezusa. Do Kościoła, młodych ludzi, młodych małżeństw, młodzieży, dzieci, to taka modlitwa przyniesie owoce. Wielka prośba do tych, którzy teraz mnie słuchają, ja to sam sobie też postanawiam, żebyśmy codziennie jedną krótką prośbę dodali do naszej modlitwy: o powrót do Boga i Kościoła młodego pokolenia. Myślę, że taka modlitwa, taki szturm do nieba na pewno będzie wysłuchany.

Nie dajmy sobie wmówić, że Kościół jest w tak głębokim kryzysie, że przed oczami jest tylko ciemność. To nieprawda. Wiele razy, jak to przypomniał Chesterton, ogłaszano śmierć Kościoła, a on za każdym razem powstawał z martwych, dlatego, że nasz Bóg zna drogę wyjścia z grobu. Pan z wami. Niech was błogosławi w tym wielkanocnym czasie Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.

🟢 👨‍🍳👉 Jak przygotować OWIES na WIELKANOC 

🟢 🍰 PRZEPIS NA BARANKA WIELKANOCNEGO – przepis na biszkopt 

Powitania i podziękowania 🙂

Moi drodzy, niesamowicie cieszę się z tego, że przesyłacie zdjęcie szklanki dobrej rozmowy na Waszym stole. Te zdjęcia nieraz są prawdziwymi dziełami sztuki i oczywiście za Waszą zgodą, je zamieszczamy pod zakładką „Społeczność” na naszym Youtubowym kanale. Cieszę się też, że na wielu wielkanocnych stołach pewnie znajdzie się ta szklanka. To jest niesamowite. Jeśli ktoś jest zainteresowany szklanką, to tam można się zorientować, jak ją zdobyć. Moi kochani, bardzo wielkie dzięki za wszelkie formy wspierania naszego kanału, za wszystkie subskrypcje, lajki. Jeśli ktoś jest zainteresowany i do tego gorąco zachęcam, żeby wysłuchać całego kazania księdza biskupa Romana Pindla, o którym mówiłem na początku tego kazania, to tutaj jest też link, można na niego teraz zobaczyć, tam jest to kazanie w całości, jego nagranie dźwiękowe, audio.

TUTAJ LINK DO KAZANIA BISKUPA ROMANA

I jeszcze jedna rzecz: Ksiądz biskup Roman Pindel ma także swój kanał i zapraszam, zachęcam do zasubskrybowania też tego kanału Będziemy wtedy na bieżąco, zwłaszcza nasi diecezjanie bielsko-żywieccy będą na bieżąco z nauczaniem swojego biskupa.

🟢 👨‍🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO 

Podcast @Dopowiedzenia

Już tradycyjnie – co nowego w „Dopowiedzeniach”? Otóż moi kochani, czasami jest tak, że przyjeżdżamy odwiedzić rodzinę i jakoś nie ma atmosfery, jest tak drętwo. Nie wiemy, jak wtedy się w tym odnaleźć, czujemy się niezręcznie i nieraz się zastanawiamy, po co tutaj przyszliśmy. A czy może też być podobnie we wspólnocie Kościoła? Co zrobić, jeśli ktoś właśnie w taki sposób czuje się w Kościele? Na to odpowiadają ksiądz Piotr i ksiądz Mateusz. Oczywiście wsłuchując się w nauczanie papieża Franciszka.

Zapraszamy na @Dopowiedzenia

 

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego rok A

1. czytanie (Dz 10, 34a. 37-43)

Świadectwo Piotra o zmartwychwstaniu

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.

A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu.

On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Psalm (Ps 118 (117), 1b-2. 16-17. 22-23 (R.: por. 24))

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy
Albo: Alleluja

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki».

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy
Albo: Alleluja

Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy
Albo: Alleluja

Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy
Albo: Alleluja

2. czytanie (Kol 3, 1-4)

Dążcie tam, gdzie jest Chrystus

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia:

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.

Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

Albo do wyboru:

2. czytanie (1 Kor 5, 6b-8)

Wyrzućcie stary kwas

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, bo przecież przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu złości i przewrotności, lecz na przaśnym chlebie czystości i prawdy.

Sekwencja

Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.

Sekwencja obowiązuje w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. Można ją odmawiać w dni oktawy Wielkanocy.

Aklamacja (Por. 1 Kor 5, 7b-8a)

Alleluja, alleluja, alleluja

Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.
Odprawiajmy nasze święto w Panu.

Alleluja, alleluja, alleluja

Zamiast poniższej Ewangelii można odczytać Ewangelię z Wigilii Paschalnej.
Wieczorem w czasie Mszy można odczytać Ewangelię Łk 24, 13-35 ze środy w oktawie Wielkanocy.

Ewangelia (J 20, 1-9)

Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.

Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Ewangelia (Łk 24, 13-35)

Poznali Chrystusa przy łamaniu chleba

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali.

On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».

Zapytał ich: «Cóż takiego?»

Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».

Na to On rzekł do nich: «O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili między sobą: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»

W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a z nimi innych, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego rok A/B/C

Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum