9 Niedziela Zwykła rok B ( Mk 2, 23 – 3, 6)
Poznaj historię błogosławionej Imeldy Lambertini włoskiej zakonnicy, dominikanki, dziewicy. Jako dziewczynka, miała gorące pragnienie przyjęcia Komunii Świętej. Doprowadziło to do cudownego wydarzenia. Dowiedz się, dlaczego regularne spotkania z Bogiem podczas Mszy Świętej mogą być przeżywane zbyt obojętnie i jak to zmienić. Usłysz inspirujące refleksje św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz księdza Łukasza Platy, który podzieli się swoją pasją do Eucharystii. Ten odcinek pomoże Ci na nowo odkryć istotę i głębię duchowego spotkania z Bogiem. Nie przegap tej wyjątkowej rozmowy, która odmieni Twoje podejście do Komunii Świętej!
Bóg też lubi szczegóły
Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. Jest procesja Bożego Ciała, pięknie przygotowane, przemyślane cztery ołtarze, każdy szczegół dopracowany do końca. Procesja się kończy, do księdza proboszcza podchodzi mały ministrant. Wskazuje ręką na monstrancję i mówi: Proszę księdza, a ksiądz zapomniał włożyć Hostię do monstrancji. I wtedy proboszcz mówi: A, zawsze się tam zapomni o jakimś szczególe. To jest tylko anegdota, ale ona mówi o czymś bardzo ważnym. Można będąc pośród wydarzeń religijnych, zagubić istotę, zagubić sens. I właśnie coś takiego spotkało dzisiaj Jezusa i Jego uczniów. Faryzeusze zarzucają Jezusowi, że On i Jego uczniowie nie przestrzegają szabatu, że zrywają kłosy w szabat, a Jezus w szabat uzdrowił człowieka z uschniętą ręką. Jezus tłumaczy: Przecież to Ja jestem Panem szabatu. Szabat jest na cześć Boga, który stworzył świat. To Ja jestem Bogiem.
I moi kochani, żeby jeszcze lepiej zrozumieć absurdalność tej sytuacji, pomyślmy: Jest człowiek, który przeżywa swoje imieniny. Jest bardzo zapracowany, zmęczony wielodniową pracą i chce sobie zrobić w czasie imienin wolny dzień. Przychodzą do niego goście i mówią: Nigdzie nie możesz wyjechać, masz dzisiaj imieniny. My to musimy uczcić, musimy cię uszanować. – A nie możemy tego przełożyć na kiedy indziej? Bo jestem bardzo zmęczony. – Nie, tu masz prezenty, musisz je przyjąć, my musimy się z tobą spotkać. – Halo, przecież to ja jestem solenizantem. Moi kochani, co przeszkadzało Żydom w takim rzeczywiście głębokim przeżywaniu szabatu? Ilość nakazów i zakazów oferujących obwarowujących szabat.
W ogóle rabini z dziesięciu przykazań na podstawie Tory wyprowadzili 613, w tym 238 nakazów i aż 365 zakazy. Natomiast szabat był obwarowany trzydziestoma dziewięcioma zakazami. Były wymienione czynności, których nie można wykonać w szabat. Byłem na wykładach w Jerozolimie. Mieliśmy okazję także spotkać się z trzema rabinami. Jeden z nich właśnie tłumaczył, na czym polega praca rabina, praktyka. Pozostali rabini – to jeden był psychologiem, drugi wykładowcą Uniwersytetu Hebrajskiego. Ten rabin praktyk mówi: No, na przykład kibuc, czyli taka spółdzielnia produkcyjna, rolnicza. Jest szabat, dokładnie piątek wieczorem i mówił o autentycznym wydarzeniu. Zepsuło się 30 tysięcy litrów mleka – wartość 10 tysięcy szekli. Zepsuła się chłodziarka. I teraz przychodzą: – Czy można tę chłodziarkę naprawić? Jest szabat. Analizują Torę, analizują Misznę. Okazuje się, że nie. I 30 tysięcy litrów mleka było skazanych na zepsucie.
Oburzona Parafianka
Żeby jeszcze sobie lepiej uświadomić, na czym polega takie legalistyczne podejście do życia, przytoczę historię, którą opowiedział, gdzieś to czytałem u kardynała Martiniego. Otóż po wojnie we Włoszech była wielka bieda. W pewnej rodzinie był ślub, ale mieli bardzo skromną chatkę. Nie mieli gdzie zrobić przyjęcia. I ksiądz proboszcz postanowił udostępnić im przedsionek kościoła. – Postawimy ławy, krzesła i tutaj zrobimy takie skromne przyjęcie, poczęstunek dla gości. Wtedy przychodzi oburzona parafianka i mówi: Proszę księdza, przecież to jest świątynia, tu nie można robić przyjęć. Wtedy proboszcz się uśmiechnął i mówi: A proszę pani, czy pani nie czytała, że Pan Jezus był też na przyjęciu w Kanie Galilejskiej? I ta oburzona kobieta mówi: Tak, wszystko w porządku, ale tam przecież nie było Najświętszego Sakramentu.
Nam dzisiaj, katolikom w Polsce w 2024 roku bardziej niż takie rygorystyczne podejście do wiary grozi zagubienie Pana szabatu w obojętności. Możemy przeżywać czysto zewnętrznie święta, uroczystości, już w ogóle nie dostrzegając Jezusa, który jest Panem święta.
Na wykładzie z teologii pastoralnej profesor zadał uczniom, zadał studentom zadanie. Klerycy mieli znaleźć taką formę bardzo taktowną, jak zapytać człowieka o częstotliwość jego praktyk religijnych, żeby go nie urazić, żeby nie poczuł się dotknięty. Jeden z kleryków zaproponował takie pytanie – Można tego człowieka zapytać: Czy zawsze, kiedy przychodzi pan do kościoła, ma miejsce poświęcenie pokarmów? Jest to jakiś sposób, żeby wysondować, jaka jest religijność człowieka.
Moi kochani, następujące wydarzenie: Idzie człowiek drogą. Nagle wjeżdża w niego TIR. Człowiek otrząsnął się, wstał, poszedł do kawiarni, żeby opowiedzieć kolegom, co się stało. Czy czujemy, że coś jest nie tak w tym opowiadaniu? Oczywiście, jeśli ktoś to zauważył, no to ma rację. Przecież konsekwencją takiego zderzenia z TIR-em będzie przynajmniej znalezienie się w szpitalu, przedtem w karetce, o ile nie coś gorszego. Nie da się przeżyć zderzenia z TIR-em w tak łagodny sposób. Dlaczego o tym mówię? Bo my, przynajmniej raz w tygodniu albo częściej na Mszy św. spotykamy się z Bogiem, Stwórcą świata. Z Kimś tak wszechpotężnym, z Kimś, kto powołał świat do istnienia z niczego, który mnie stworzył, od którego zależy całe moje życie. A bardzo często przeżywamy to zupełnie obojętnie I wracamy do domu, jak gdyby się nic nie stało. I jesteśmy wtedy podobni troszkę do tych faryzeuszów z dzisiejszej Ewangelii, którzy nie zauważają Pana szabatu, Pana święta. Nie mają świadomości, z kim się spotykają.
Imelda Lambertini włoska zakonnica, dominikanka, dziewica, błogosławiona Kościoła katolickiego.
W 1322 roku w Bolonii urodziła się Imelda Lambertini. Należy ona do grupy dzieci, które zostały wyniesione na ołtarze. Historia tej Imeldyjest bardzo ciekawa. Pochodziła z hrabiowskiej rodziny. Była oblatką dominikańską, czyli dziewczynką oddaną na wychowanie do sióstr dominikanek I w sercu tej dziewczynki było silne pragnienie przyjęcia Komunii Świętej. W tamtym czasie można było Komunię po raz pierwszy przyjąć po 14 roku życia. Imelda marzyła, pragnęła przyjąć Pana Jezusa wcześniej. I miał miejsce cud. W czasie jednej z Mszy świętych nad głową dziewczynki pojawiła się niezwykła światłość. Świadkowie widzieli Hostię Imelda przyjęła w ten sposób Komunię św. daną jej przez samego Boga, a następnie zmarła z przeżycia. Ciało Imeldy Lambertini znajduje się w kościele św. Zygmunta w Bolonii i do dziś dnia, po ponad siedmiuset latach nie uległo w ogóle rozkładowi. Ta błogosławiona dziewczynka jest świadectwem tego, że Bóg, to spotkanie z Bogiem w niedzielę, w czasie Mszy św.
Jeżeli by człowiek zrozumiał o co chodzi, żeby człowiek sobie uświadomił co do końca przeżywa, musiałoby się skończyć jakimś niesamowitym przeżyciem. Może dobrze nawet, że do końca tego nie rozumiemy, bo moglibyśmy tego być może nie przeżyć. Mój kolega, ksiądz Łukasz Plata, który porusza się EwangeliBusem i w ten sposób głosi Dobrą Nowinę, kiedyś przytoczył słowa św. Tereski od Dzieciątka Jezus. Powiedziała, że gdyby ludzie wiedzieli, czym jest Eucharystia, to przy drzwiach kościoła musiałyby stać służby porządkowe, które by regulowały ruchem, bo tyle ludzi ogarnęłoby się do kościoła, by uczestniczyć we Mszy św. I taką tęsknotę za Eucharystią można zobaczyć u tych, którzy z różnych powodów nie mogą przyjmować Komunii św. Dawno tego nie uczynili, a bardzo tego pragną.
Prośmy dzisiaj Boga, aby pozwolił nam w sposób głęboki, pogłębiony przeżywać naszą religijność, abyśmy nigdy nie tracili z oczu Pana szabatu, Pana naszego życia. Pan z wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.
🟢 👨🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO
Podcast @Dopowiedzenia
Witamy po wakacjach i zapraszamy do kolejnych odcinków dopowiedzeń. Dziś wraz z papieżem Franciszkiem kilka ważnych pytań dla jakości naszego życia.
Zapraszamy na @Dopowiedzenia
Po trzecim rozbiorze Polski, blisko połowa mieszkańców Królestwa Prus była katolikami. Władze pruskie próbowały podporządkować sobie Kościół. Szczególna walka rozegrała się w okresie Kulturkampfu inspirowanego przez kanclerza Bismarcka.
Ks. Tomasz Chrzan #dopowiedzenia #katechizm #diecezjabielskożywiecka 👍
🙏 Polecamy też kanał @bp Roman Pindel i spotkania poświęcone Biblii 🙂
1. czytanie (Pwt 5, 12-15)
Szabat przypomnieniem wyzwolenia z Egiptu
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Tak mówi Pan:
«Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. Sześć dni będziesz się trudził i wykonywał wszelką twą pracę, lecz dzień siódmy jest szabatem Pana, Boga twego.
Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczęli twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty.
Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu».
Psalm (Ps 81 (80), 3-4. 5-6b. 6c-8a. 10-11b (R.: por. 2a))
Śpiewajcie Bogu, naszemu Obrońcy
Zacznijcie śpiewać i w bęben uderzcie, *
w cytrę słodko dźwięczącą i lirę.
Zadmijcie w róg w czas nowiu, *
w czas pełni, w nasz dzień uroczysty.
Śpiewajcie Bogu, naszemu Obrońcy
Bo tak ustanowiono w Izraelu *
przykazania Boga Jakuba.
Ustanowił to prawo dla Józefa, *
gdy wyruszał z ziemi egipskiej.
Śpiewajcie Bogu, naszemu Obrońcy
Słyszę słowa nieznane: *
«Uwolniłem od brzemienia jego barki,
jego ręce porzuciły kosze. *
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem.
Śpiewajcie Bogu, naszemu Obrońcy
Nie będziesz miał obcego boga, *
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Ja jestem Panem, Bogiem twoim, *
który cię wywiódł z ziemi egipskiej».
Śpiewajcie Bogu, naszemu Obrońcy
2. czytanie (2 Kor 4, 6-11)
Życie Jezusa staje się widoczne w naszym ciele
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Bóg, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Jezusa Chrystusa.
Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele.
Ciągle bowiem my, którzy żyjemy, jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym śmiertelnym ciele.
Aklamacja (Por. J 17, 17ba)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,
uświęć nas w prawdzie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Wersja dłuższa
Ewangelia (Mk 2, 23 – 3, 6)
Jezus jest Panem szabatu
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć.
On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!» A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego, czy coś złego? Życie uratować czy zabić?» Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.
A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
Wersja krótsza
Ewangelia (Mk 2, 23-28)
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum
