4 Niedziela Adwentu rok A – Ewangelia (Mt 1, 18-24)

Czy boimy się znaków od Boga?

Czy umiemy odczytywać znaki Pana Boga? O tym dzisiaj mówi czytanie z Księgi Proroka Izajasza, Achaz, król Judy drży ze strachu. Grozi mu najazd ze strony Izraela i Syrii. Nie może sobie z tym poradzić. Pan posyła do niego Izajasza: Nie ufaj sobie, swojej sile. Zaufaj Bogu. Proś Boga o znak. Pan Bóg chce ci dać znak. Achaz wykręca się: nie będę prosił Pana Boga o znak, Boga nie można przecież wystawiać na próbę.

Pomyślałby kto, że mówił to szczerze. Już dawno oddał się Baalowi. Boi się znaku Pana Boga, bo ten znak może zburzyć jego życie, jego zamierzenia. Izajasz nie daje za wygraną: W takim razie Pan sam da wam znak. Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwą go imieniem Emmanuel. Achaz bał się znaku. Czy potrafimy zobaczyć i przyjąć działanie Pana Boga, Jego znaki w naszym życiu? 

Francis S. Collins, 70-letni amerykański genetyk i lekarz

Czytałem bardzo ciekawy wywiad z Francisem Collinsem. To jest jeden z najwybitniejszych współczesnych uczonych, genetyk, laureat nagrody Templetona – milion sześćset tysięcy dolarów, więc potężna nagroda, ale jego osiągnięcia dla medycyny są również wybitne. I to jest człowiek, który odnalazł Boga, mówi o swoim nawróceniu:

Najpierw szukałem Boga. Nie interesował mnie Bóg zamknięty w świecie czy Bóg deistów, który nakręcił świat, ale dalej się nim nie przejmuje. Szukałem Boga, który by się interesował światem. Odnalazłem Boga, a potem odnalazłem Jezusa. Ze zmartwychwstaniem było już łatwiej, bo kiedy poznałem Jezusa, od razu uwierzyłem, że On zmartwychwstał.

Cuda zmieniają życie!

Dziennikarz pyta: A czy wierzy Pan w cuda? Jest Pan naukowcem. Czy przyjmuje Pan możliwość znaków, cudów? A ten odpowiada:

Wierzę w cuda, ale nie jest to podstawą mojej wiary w Boga. Czasami proszę Pana Boga o znak, ale pamiętam o tym, że moja modlitwa nie może być próbą manipulowania Bogiem. Ja, kiedy się modlę, raczej pytam Pana Boga, co ja mam zrobić, a nie narzucam Mu, co On ma zrobić ze mną. W końcu modlitwa „Ojcze nasz” rozpoczyna się od słów: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie. Bądź wola Twoja”, a nie: „Ojcze nasz, pomóż nam znaleźć miejsce parkingowe, bo wszystkie miejsca są zajęte”.

Moi kochani, właśnie znak, który może zmienić życie. Znak, który zmienił życie Matki Bożej w chwili zwiastowania, znak, który zmieniał życie wielu świętych. Pan Bóg działa na swój sposób i Jego znaki, jeśli je dobrze odczytamy, mogą poprowadzić nasze życie innym kierunku niż do tej pory. 

Herbert George Wells współtwórca gatunku science fiction w literaturze

Herbert George Wells, słynny można powiedzieć, pionier tego gatunku, jakim są powieści science fiction, nie był człowiekiem wierzącym. Napisał bardzo ciekawe opowiadania, eseje, między innymi on jest tym pomysłodawcą motywu wehikułu czasu, który potem się pojawiał w literaturze i kiedyś napisał artykuł dla „New Yorkera”.

Napisał artykuł o biskupie protestanckim, biskupie episkopalnym, który sam mało się modlił, ale kiedykolwiek ktoś do niego przyszedł z jakimś problemem, zawsze mówił: A modlisz się? Modliłeś się o to? I był spokojny, że udzielił dobrej rady. Pewnego razu sam miał jakiś duży problem i po raz pierwszy od długiego czasu poszedł do swojej katedry. Uklęknął na wspaniałym szkarłatnym dywanie, wyciągnął ręce, zaczął się modlić i mówi: Panie Boże, proszę cię, pomóż mi. I wtedy odzywa się silny, zdecydowany głos. Bóg do niego przemawia: Czego ode Mnie oczekujesz?

Na drugi dzień znaleziono biskupa leżącego na dywanie twarzą do ziemi. Okazało się, że nie żył, a na jego twarzy był wyraz przerażenia. Wells kończy swe opowiadanie takimi słowami: Bardzo wielu ludzi myśli, że zna Boga, modlą się do Boga, ale gdyby Bóg do nich przemówił, to by tego nie wytrzymali. 

Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉  Diecezja na Podcastach

Kim była Alicja Lenczewska?

Moi kochani, jak jest z nami? Czy jesteśmy otwarci rzeczywiście na Boże działanie, które może zmienić nasze życie? Czy jesteśmy dyspozycyjni wobec Pana Boga? Nasza mistyczka, coraz częściej czytana, Alicja Lenczewska kiedyś w rozmowie z Jezusem skarży się: Jezu, sprawy nowe odbierają mi pokój, burzą mój rytm dnia, przeszkadzają mi w trwaniu przy Tobie. I wtedy Jezus jej mówi:

Właśnie celowo burzę twój rytm dnia. Nie przyzwyczaję się do żadnego rytmu dnia. Chcę wykształcić w Tobie dyspozycyjność. Bądź gotowa, że w każdej chwili mogę zmienić twoje życie.

Czy jestem gotów przyjąć Boże znaki, które mogą zmienić moje życie? Nie tak jak król Achaz, który wymawiał się i bał się znaku, ale jak Maryja, która przyjęła wolę Pana Boga i zapoczątkowała dzięki temu nowy rozdział w historii zbawienia. Pan z wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty. Błogosławmy Panu.

Dziękujemy że jesteście z nami i z nami rozważacie Liturgię Słowa jaką niesie 4 Niedziela Adwentu rok A.

🟢 👨‍🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO 

Podcast @Dopowiedzenia

Fanom „Dopowiedzeń” serdecznie gratuluję. Nie wiem, czy wiecie, ale przebrnęliście przez cały „Katechizm”. Wiecie, jak jest obszerny, Ile to jest rozdziałów, ile stron. Udało się. Zawsze można do tego wrócić, do tego serdecznie zachęcam. Jest playlista „Dopowiedzeń” dostępna na kanale „Dopowiedzenia”, więc warto wracać do tych treści. A czy ksiądz Piotr i ksiądz Mateusz przyszykują coś nowego? Myślę, że tak. Więc czekamy, czekamy na jakąś nową serię.

Zapraszamy na @Dopowiedzenia

4 Niedziela Adwentu rok A

1. czytanie (Iz 7, 10-14)

Panna pocznie i porodzi Syna

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!»

Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę».

Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel».

Psalm (Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6 (R.: por. 7c i 10b))

Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem on go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.

Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.

Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały

On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały

2. czytanie (Rz 1, 1-7)

Chrystus jest potomkiem Dawida i Synem Bożym

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości pełnym mocy Synem Bożym przez powstanie z martwych – o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.

Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa.

Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!

Aklamacja (Mt 1, 23)

Alleluja, alleluja, alleluja

Oto dziewica pocznie i porodzi Syna,
któremu nadadzą imię Emmanuel,
to znaczy Bóg z nami.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 1, 18-24)

Jezus urodzi się z Maryi zaślubionej Józefowi, potomkowi Dawida

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.

Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.

Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

4 Niedziela Adwentu rok A/B/C

Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum