19 Niedziela Zwykła rok A – Ewangelia (Mt 14, 22 – 33)
Chcesz zrozumieć, jak pokora, zaufanie i pełne oddanie mogą prowadzić do głębokiej i autentycznej relacji z Jezusem? Popatrzmy na ścieżki wiary takie jak te, którymi podążał św. Piotr czy znany aktor, Anthony Hopkins. Opowiem dziś, dlaczego samodzielność w życiu duchowym może być niebezpieczna i jak prawdziwe zaufanie Bogu może odmienić życie. Niezależnie od tego, czy jesteś długoletnim praktykującym czy osobą, która dopiero zaczyna swoją duchową podróż, ten odcinek dostarczy Ci cennych wglądów i inspiracji. Nie przegap tej szansy na głębsze zrozumienie, co to znaczy być zdanym całkowicie na Boga, i jak taka postawa może odmienić Twoje życie.
Zapraszam na rozważanie na rozważanie na 19 Niedzielę Zwykłą rok A
Intro
Samodzielność w życiu duchowym jest ślepym zaułkiem. W wywiadzie z „Catholic Herald” Anthony Hopkins przyznaje: Życie bez Boga to jakby siedzenie w zamkniętej celi bez okien. Można znienawidzić takie życie, prawda? Panie, ratuj! Moi kochani. To jest właśnie istota naszego życia duchowego. Dopóki nie odczujemy bezradności wobec Jezusa i tego, że jesteśmy zdani całkowicie na Niego, że to nie my jesteśmy zbawcami świata, ale On jest jedynym Zbawicielem, nie zrozumiemy, na czym polega relacja z Jezusem. Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy.
Dlaczego Piotr wyszedł z Łodzi?
Zaskakująca jest decyzja Piotra, żeby wyjść z łodzi w czasie burzy na jeziorze Genezaret: Panie, każ mi przyjść do siebie po wodzie. Rozszalałe jezioro, które jest bardzo zdradliwe i pochłonęło już wiele istnień ludzkich. Przedtem apostołowie krzyczą ze strachu, z lęku: Panie, ratuj, bo giniemy! I nagle Piotr w środku tej burzy, jakby wbrew temu, co było do tej pory, chce wyjść z łodzi. Dlaczego tak jest? Moi kochani, święty Piotr, jak wiemy, bardzo często czynił się zbawcą Pana Jezusa. Tak, jakby nie on miał być zbawiony, tylko on miał ratować Jezusa.
Kiedy Jezus zapowiada swoją mękę i krzyż, Piotr mówi: Nie przyjdzie to na Ciebie. Wtedy spotyka się z ostrą reprymendą Pana Jezusa: Zejdź mi z oczu, szatanie. Słudze arcykapłana w czasie pojmania Pana Jezusa ucina ucho, chce ratować Jezusa. Kiedy Jezus w Wieczerniku myje nogi apostołom, Piotr nie pozwala, mówi: Panie, ty mi nie będziesz mógł umywać. I teraz Piotr doświadcza całkowitej bezradności. Zaczyna tonąć i gdyby nie Jezus, pewnie by utonął.
Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉 Diecezja na Podcastach
Samodzielność w życiu duchowym
Panie, ratuj! I moi kochani, to jest właśnie istota naszego życia duchowego. Dopóki nie odczujemy bezradności wobec Jezusa i tego, że jesteśmy zdani całkowicie na Niego, że to nie my jesteśmy zbawcami świata, ale On jest jedynym Zbawicielem, nie zrozumiemy, na czym polega relacja z Jezusem. Samodzielność w życiu duchowym jest ślepym zaułkiem. Jest taki kapitalny wiersz dla dzieci genialnego naszego poety, Juliana Tuwima:
Jest taka jedna Zosia. Nazywa się Zosia Samosia. Wszystko sama zrobić chce, wszystko sama lepiej wie. Ale jak zapytać Zosi: ile jest dwa i dwa? – Osiem. A kto był Kopernik? – Król. A co nam Śląsk daje? – Sól? Bo ja sama wszystko wiem i śniadanie sama zjem, i samochód sama zrobię, ze wszystkim poradzę sobie. – Toś taka mądra dama … A kto głupi jest? Ja sama. I moi kochani. wiersz odsłania głupotę takiej samodzielności, przynależnej, charakterystycznej dla wieku dziecięcego, która w życiu dojrzałym jest bardzo niebezpieczna.
Sir Philip Anthony Hopkins
Wspaniały brytyjski aktor sir Anthony Hopkins w czasie, kiedy rozpoczynał swoją karierę, miał trzydzieści siedem lat. Było to w roku 75, wpadł w alkoholizm. Nie potrafił sobie z tym poradzić. Przystąpił do grupy Anonimowych Alkoholików. Ale ten problem był od niego silniejszy. Przyznał potem, że wielu ludzi ma podobne doświadczenia jak on. I w pewnym momencie, kiedy był na dnie, podeszła do niego w tej grupie jakaś osoba i pyta A dlaczego nie zaufasz Bogu?
Mówi, że miał opory, bo był wtedy ateistą, ale pomyślał dlaczego nie? Nie wiadomo, czy za sprawą łaski, czy korzystając z tej porady. Zdał się całkowicie na Jezusa i daje świadectwo, że w tym momencie jakby ręką odjął. Minęła mu pokusa dobicia i nigdy nie wróciła. W wywiadzie z katolikami Anthony Hopkins przyznaje Życie bez Boga to jakby siedzenie w zamkniętej celi bez okien.
Można znienawidzić takie życie, prawda? I mówi Jest wielu ludzi przypomina. Można ich spotkać w telewizji. Niektórzy mówią, że wiara w Boga jest szaleństwem. Niech im Pan Bóg błogosławi w tym poczuciu. Ja nie mogę żyć z takim przekonaniem. Skąd mają taką pewność? Kimże ja jestem? Bo odrzuca ich przekonania? Tylu wielkich filozofów, uczonych, męczenników na przestrzeni wieków. Anthony Hopkins jest człowiekiem żywej, głębokiej wiary. Oprócz tego wspaniałym aktorem.
Moi kochani, znamy go z tych filmów. Hannibal, Hannibal Lecter, który w Milczeniu owiec jest groźnym przestępcą jak jakąś niesamowitą pasją, ale w kapitalny sposób wciela się w taką postać, jest pokornym lokajem. W filmie Rytuał jest księdzem egzorcystą. Warto oglądnąć ten film, bo to nie jest głupi horror. Jest tam mądre przesłanie. I w ostatnim filmie pod tytułem Ojciec w sposób bezbłędny, genialny wciela się w postać ojca, którego dotyka demencja starszego wieku. I ci. Myślę, że wśród naszych odbiorców jest wiele takich osób, które mają pod opieką osobę starszą. Powinni ten film oglądnąć, bo jest nie tylko bardzo wzruszający, piękny, ale bardzo wiele da opiekunom osób starszych z demencją czy z chorobą Alzheimera, bo mogą się choć troszkę wczuć postaci w to, co przeżywa człowiek dotknięty takimi trudnościami.
Podsumowanie
Moi kochani. Bycie Zosią samą. Książka w świecie duchowym, w życiu wewnętrznym jest bardzo niebezpieczne. Piotr nas uczy tego, że żeby doświadczyć istoty relacji z Jezusem, trzeba wyjść z łodzi i porzucić wszelkie zabezpieczenia. Zresztą nie musimy sami się o to starać, bo życie nam dostarcza wiele takich sytuacji. Może ktoś z nas akurat w tym momencie jest takiej sytuacji, gdzie nie ma się czego chwycić. Właśnie, trzeba wyciągnąć rękę i zauważyć rękę Jezusa, która już czeka, żeby nas wyciągnąć z wody i zdać się całkowicie na Niego. Pan z wami niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty.
🟢 👨🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO
Podcast @Dopowiedzenia
„Dopowiedzenia” będą po wakacjach. Teraz można korzystać z tych, które już są, a jest ich bardzo wiele. Myślę, że jest do czego wracać. Pojawiła się również nowa nasza produkcja – „Kościół w grecko-rzymskim świecie” i między innymi szorty, gdzie ksiądz Kamil Żółtaszek wydobywa z Ewangelii jakieś jedno słowo, czy z czytań mszalnych, słowo ze słownika greckiego i stara się je przedstawić właśnie w kontekście ewangelii. Warto tego posłuchać. Korzystajmy z tego, co jest nam dane, żebyśmy lepiej rozumieli Słowo Boże.
Zapraszamy na @Dopowiedzenia
Wnikliwe spojrzenie papieża, który przygląda się światu, dostrzega nie tylko problem związany z glebą, powietrzem i wodą. Papież widzi znacznie szerzej i głębiej skupiając uwagę na różnorodności biologicznej. Jakie to ma znaczenie dla nas i jakości naszego życia? Laudato Si pkt. 32-42
Spotkanie rodzi myślenie. Spotykamy się, by rozmawiać na ważne dla nas tematy. Myślimy, że dla Ciebie również staną się ważne. Zapraszamy!
Ks. Mateusz & Ks. Piotr #dopowiedzenia #katechizm #diecezjabielskożywiecka 👍
🙏 Polecamy też kanał @bp Roman Pindel i spotkania poświęcone Biblii 🙂
1. czytanie (1 Krl 19, 9a. 11-13a)
Bóg objawia się Eliaszowi
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Gdy Eliasz przyszedł do Bożej góry Horeb, wszedł do pewnej groty, gdzie przenocował. Wtedy Bóg rzekł: «Wyjdź, aby stanąć na górze wobec Pana!»
A oto Pan przechodził. Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały szła przed Panem; ale Pana nie było w wichurze. A po wichurze – trzęsienie ziemi: Pana nie było w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pana nie było w ogniu. A po tym ogniu – szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do groty.
Psalm (Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14 (R.: por. 8))
Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: *
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
2. czytanie (Rz 9, 1-5)
Izrael jest ludem Bożym
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym, że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieustanny ból.
Wolałbym bowiem sam być pod klątwą, odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami. Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
Aklamacja (Por. Ps 130 (129), 5)
Alleluja, alleluja, alleluja
Pokładam nadzieję w Panu,
ufam Jego słowu.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 14, 22-33)
Jezus chodzi po jeziorze
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał.
Łódź zaś była już o wiele stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się, myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.
Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!»
Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!»
A On rzekł: «Przyjdź!» Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, podszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!»
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?»
Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym».
Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum
