Święto Przemienienia Pańskiego rok A

Święto Przemienienia Pańskiego – Ewangelia (Mt 17, 1 – 9)

Odnalezienie miejsca i czasu na prawdziwe spotkanie z Jezusem to wyzwanie, które może odmienić życie. Zapraszam na rozważanie, w którym przedstawię inspirujące świadectwa tych, którzy zdecydowali się na tę duchową podróż – od księdza biskupa Edwarda, przez lekarza doświadczającego tajemnicy Komunii Świętej, aż po Dolores Hart – hollywoodzką gwiazdę, która porzuciła karierę dla życia w klasztorze. Wysłuchajmy tych świadectw, by zrozumieć, jak wielką moc ma modlitwa i jak bardzo może ona przemienić naszą rzeczywistość, jeżeli tylko poświęcimy jej swój czas i serce.

Zapraszam na rozważanie na rozważanie na Święto Przemienienia Pańskiego rok A

Jak doświadczyć obecności Boga na modlitwie

Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. Mam receptę dla tych, którzy mówią: Moja modlitwa mi nic nie daje i zazdroszczą apostołom, którzy znaleźli się na górze Tabor, że oni nie mają takich przeżyć jak ci apostołowie, że nie jest im tak dobrze, że nie czują takiego pokoju serca, nigdy nie zbudowali trzech namiotów i nie pozostali razem z Jezusem, bo czegoś takiego nie przeżyli. Bardzo mi się podoba podpowiedź księdza Wojciecha Węgrzyniaka: Ja też mogę powiedzieć, że bieganie po błoniach mi nic nie daje, jeśli chodzi o zrzucenie wagi, bo ja po prostu nie biegam po błoniach. Zacznij się modlić systematycznie i regularnie, z Pismem Świętym, a powoli odkryjesz takie doświadczenia. Doświadczysz żywej obecności Jezusa. Daj szansę – ten, kto się nie modli, tego nie przeżyje. Żeby się dobrze modlić, trzeba się w ogóle modlić.

Klucz dobrej modlitwy

Moi kochani, uczestniczyłem parę lat temu w rekolekcjach, które poprowadził Ksiądz biskup Edward Dajczak. Nie zapomnę tych rekolekcji, bo one były oparte na jego świadectwie. I ksiądz biskup Edward opowiedział taką historię, która pomoże nam dotrzeć do tego, jak przeżyć właśnie, jak osiągnąć coś takiego jak apostołowie na górze Tabor.

Otóż mówi, że kiedy był jeszcze rektorem seminarium duchownego, pewnego razu stworzył sobie taki plan: Nie mógł się doczekać, kiedy klerycy wyjadą na ferie. Kiedy już nie było w seminarium ani jednego kleryka, ksiądz biskup wziął wszystkie potrzebne rzeczy, łącznie z materacem, wniósł go do kaplicy, zamknął się w kaplicy i czekał na Jezusa. Na początku nic się nie działo. Długo, długo czekał, ale nie dał za wygraną. I kiedy był już po ciemku w kaplicy, cały czas czekając, nagle mówi: Przyszedł On. Spotkał się z Jezusem. Co przeżył i jak to spotkanie z Jezusem wyglądało, o tym już nie mówił, ale podał klucz, jak to osiągnąć.

I moi kochani, to jest ten sam klucz, o którym mówi dzisiejsza ewangelia. Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana samych osobno na wysoką górę. Potrzebny jest czas i miejsce. Oczywiście, ja jestem przekonany, że nam, księżom czy zakonnikom jest pod tym względem trudniej, bo Jezus wie, że mamy na to więcej czasu i wymaga od nas większego wysiłku. Ta góra Tabor może być wyższa. Jeżeli ktoś jest człowiekiem mającym rodzinę, zapracowanym, mającym mało czasu, to ta góra będzie w zasięgu, jego możliwości. Niedawno rozmawiałem z jednym z lekarzy, który mówił, że po przyjęciu Komunii Świętej przeżył doświadczenie, które pozostanie na długo w jego sercu. Moi kochani, góra Tabor jest osiągalna dla każdego. Trzeba na nią wejść samemu, osobno. Ważny jest czas i ważne jest miejsce.

Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉  Diecezja na Podcastach

Dolores Hart

Dolores Hart to amerykańska aktorka, jedna z najładniejszych aktorek w historii kina. Zasłynęła ze swojej roli u boku Elvisa Presleya w filmie „Kochając ciebie”. Występowała w towarzystwie takich aktorów, jak Marlon Brando czy reżyserów, takich jak Alfred Hitchcock. Ale moi kochani, w 1960 roku wzięła udział w amerykańskiej superprodukcji pod tytułem „Święty Franciszek z Asyżu”. Zagrała tam rolę świętej Klary. I z tej okazji miała okazję znaleźć się w Watykanie i spotkać się ze świętym papieżem, którym wtedy był św. Jan XXIII. Kiedy papież podszedł do niej, ona się przedstawia i mówi: Mam na imię Dolores, jestem aktorką i zagrałam św. Klarę. A na to papież: Nie. Ty jesteś Klarą. I coś się zaczęło w niej dziać. Jedna z jej przyjaciółek mówi: Słuchaj, zafunduj sobie taki czas dla siebie. Jest taki wspaniały klasztor, który nazywa się Regina Laudis w amerykańskim Betlejem w stanie Connecticut. Tam pojedź i spędź tam dzień skupienia. Aktorka wyjechała do tego klasztoru i mówi: Przeżyłem coś niesamowitego. Po raz pierwszy w życiu spotkałam się sama z sobą. Kiedy wyjeżdżałam, musiałam opuścić klasztor, ale wiedziałem, że tam wrócę.

Rok 1962, bierze udział w ostatnim filmie w swojej karierze pod tytułem „Zakochane stewardesy” i opuszcza plan filmowy już na zawsze. Zostaje zakonnicą – benedyktynką. Od ponad 60 lat jest w tym klasztorze. Jako jedna jedyna siostra zakonna jest członkinią Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej przyznającej Oskary. Zachowała dalej świeżość, poczucie humoru. Zapytana np. przez dziennikarzy o pocałunek, bo w tym filmie z Presleyem zasłynęła z pocałunku, którego zazdrościły jej wielbicielki Presleya na całym świecie, jak ten pocałunek wyglądał, ona się uśmiechnęła i mówi: Przeciętny pocałunek w filmie trwa 15 sekund. Ten trwa już ponad 40 lat. Moi kochani, pobyt w klasztorze w odosobnieniu zafundowanie sobie czasu dla siebie z Jezusem, no i to spotkanie z Janem XXIII zmieniło życie aktorki.

Co zmienia nasze życie?

Są takie miejsca i takie chwile, które potrafią zmienić całe życie. Gdyby apostołowie powiedzieli: Nie wejdziemy na tę górę, bo musimy coś robić, Mamy inne zajęcia, góra jest wysoka, jesteśmy zmęczeni, straciliby bardzo wiele, niepowtarzalną, może jedyną okazję, która potem ich umocniła do przyjęcia męki i śmierci Jezusa. Pan Jezus nie żąda od nas czegoś, co jest ponad nasze siły. Góra Tabor w twoim życiu, to znalezienie na miarę Twoich możliwości czasu dla Jezusa. Czas i miejsce. To: osobno, sam na sam z Jezusem w życiu każdego człowieka może znaczyć coś innego, ale trzeba chcieć ten czas wygospodarować. Tylko tyle z naszej strony, a resztę zrobi już Bóg.

Przyjmijmy Boże błogosławieństwo na to poszukiwanie w naszym życiu czasu i miejsca dla Jezusa. Bardzo dziękuję tym wszystkim, którzy podzielili się z nami ostatnio, co to znaczy w ich życiu postawić Jezusa na pierwszym miejscu. A może dziś, jeżeli ktoś będzie jeszcze miał ochotę, podzieli się króciutko z nami, co to znaczy w jego życiu mieć czas i miejsce dla Jezusa na modlitwę. Krótkie świadectwo o modlitwie. Bo myślę, że to by bardzo zmotywowało tych, którzy będą czytać te komentarze do tego, by i oni w swoim życiu znaleźli takie miejsce i taki czas. Pan z Wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.

🟢 👨‍🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO 

Podcast @Dopowiedzenia

„Dopowiedzenia” będą po wakacjach. Teraz można korzystać z tych, które już są, a jest ich bardzo wiele. Myślę, że jest do czego wracać. Pojawiła się również nowa nasza produkcja – „Kościół w grecko-rzymskim świecie” i między innymi szorty, gdzie ksiądz Kamil Żółtaszek wydobywa z Ewangelii jakieś jedno słowo, czy z czytań mszalnych, słowo ze słownika greckiego i stara się je przedstawić właśnie w kontekście ewangelii. Warto tego posłuchać. Korzystajmy z tego, co jest nam dane, żebyśmy lepiej rozumieli Słowo Boże.

Zapraszamy na @Dopowiedzenia

1. czytanie (Dn 7, 9-10. 13-14)

Szata Jego była biała jak śnieg

Czytanie z Księgi proroka Daniela

Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.

Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Oto słowo Boże.

Psalm (Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 9 (R.: por. 1a i 9a))

Pan Bóg króluje ponad całą ziemią

Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Pan Bóg króluje ponad całą ziemią

Pan Bóg króluje ponad całą ziemią

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Pan Bóg króluje ponad całą ziemią

Ponad całą ziemią *
Ty jesteś wywyższony
i nieskończenie wyższy *
od wszystkich bogów.

Pan Bóg króluje ponad całą ziemią

2. czytanie (2 P 1, 16-19)

Słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Piotra Apostoła

Najmilsi:

Nie za wymyślonymi mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości.

Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.

Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, i dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.

Aklamacja (Mt 17, 5c)

Alleluja, alleluja, alleluja

To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie,
Jego słuchajcie.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 17, 1-9)

Twarz Jego zajaśniała jak słońce

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».

Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.

A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».

Święto Przemienienia Pańskiego rok A/B/C

Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum