16 Niedziela Zwykła rok A – Ewangelia (Mt 12, 1 – 8)
Sztuka Sławomira Mrożka „Dom na granicy” ukazuje absurd granic i podziałów. Nagle przeprowadzono granicę miedzy państwami przez środek pewnego domu – granica przechodzi przez łóżko małżeńskie, przedpokój, przez pokoje. Z ostrym humorem Mrożek obnaża absurdy naszego świata. Dlaczego o tym mówimy? Ponieważ granica, o której mówi dzisiejsza ewangelia nie dzieli ludzi na złych i dobrych, ale przebiega przez środek naszych serc.
W ewangelii do gospodarza przychodzą słudzy, donosząc, że ktoś zasiał chwast na polu z pszenicą. Gospodarz jednak odpowiada, żeby nie usuwać chwastu, aby przypadkiem nie uszkodzić również pszenicy. Pozwala im razem rosnąć, aż nadejdzie pora żniw. Ta przypowieść Pana Jezusa skierowana jest do tych, którzy chcą dokonywać podziałów, domagając się ukarania grzeszników już teraz.
Często czujemy się rozdartymi między dobrem, którego pragniemy, a złem, którego nie chcemy czynić. Granica przebiega przez środek naszego serca. Jednak dobry Gospodarz cierpliwie czeka na nasz rozwój i dobre decyzje.Bóg pozwala nam żyć i otwierać się na Jego miłosierdzie. Ta walka będzie trwać aż do końca naszego życia. W tym kontekście przywołajmy historię św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która już jako 14 letnia dziewczynka postanowiła „wyrywać grzeszników z mocy piekła”. Pierwszym z nich był morderca, Henryk Pranzini, któremu wyprosiła nawrócenie w ostatnim momencie przed śmiercią.
Zapraszam na rozważanie na rozważanie na 16 niedzielę zwykłą rok A
Dom na granicy Sławomira Mrożka
Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. W pewnym domu żyje sobie zwyczajna, wielopokoleniowa rodzina. Nagle rodzina dowiaduje się, że zmieniono granicę między państwami i granica przechodzi akurat przez środek ich domu. To jest treść sztuki Sławomira Mrożka „Dom na granicy”. Granica przechodzi przez łóżko małżeńskie, przechodzi przez przedpokój, przez pokoje. Dziadek, który idzie podlać kwiatki, zostaje zatrzymany przez służby graniczne. Nagle konfiskują im kolację, ponieważ nie dopatrzyli prawa celnego. A największa tragedia ma miejsce wtedy, kiedy babcia się zapomniała i chciała coś wyjąć z szafy i została zastrzelona przez służbę graniczną. Absurdalna sytuacja – Mrożek pokazuje w tej sztuce właśnie absurd granic, podziałów w sposób bardzo wyostrzony, ze swoim charakterystycznym, takim ostrym humorem. Pokazuje właśnie, jak nieraz absurdalny jest nasz świat. Dlaczego o tym mówię?
Ci, którzy chcą dokonywać czystek
Moi kochani, dzisiaj w ewangelii do gospodarza przychodzą słudzy i mówią: Ktoś w nocy zakradł się na pole z pszenicą i nasiał chwastu. Chwast wyrósł razem z pszenicą. Czy nie powinniśmy usunąć chwastu? Gospodarz mówi: Nie, żebyście przypadkiem nie uszkodzili też pszenicy. Pozwólmy im rosnąć razem. Przyjdzie pora żniwa, wtedy pszenicę przeniesiemy do spichlerza, a chwasty powiążemy w snopy i spalimy. Ta przypowieść Pana Jezusa jest skierowana do tych, którzy chcą dokonywać czystek już tutaj, już teraz. Tak jak apostołowie, którzy chcieli spuścić deszcz ognia i siarki, żeby zniszczyć miasta, które nie chciały przyjąć Jezusa.
I myślę, że kiedy słuchaliśmy tej przypowieści, kiedy będziemy jej słuchać, czy ją będziemy czytać, to od razu wielu z nas powie: To ja jestem tą pszenicą, a chwasty to są ci ludzie niewierzący, źli ludzie, ateiści, walczący z Kościołem. Nie, moi kochani, granica przebiega przez środek mojego serca. To nie jest tak, że są dobrzy i źli ludzie. To ja jestem podzielony. To, co mówi święty Paweł: Nieszczęsny ja, człowiek, że bardzo często czynię zło, którego nie chcę, a nie czynię dobra, którego pragnę. Granica przebiega przez środek mojego serca. I dzięki Bogu, że dobry gospodarz pozwala, żeby chwasty na razie były razem z pszenicą, bo by mnie i ciebie musiał usunąć z tego świata. Tak jak sztuce Sławomira Mrożka – ten kapitalny przykład można odnieść do każdego człowieka. Przez środek mojego życia, mojej egzystencji przebiega granica i ciągle walczę, ciągle otwieram się na Boże miłosierdzie, żeby przechodzić na stronę Jezusa, ale to będzie trwało aż do końca mojego życia.
Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉 Diecezja na Podcastach
Zwłoki znalezione w Paryżu
Moi kochani, 17 marca 1887 roku w Paryżu przy ulicy Montaigne znaleziono zwłoki trzech osób: 30-letniej kobiety, jej 12-letniej córki, która została zamordowana w nocy w czasie snu i jej służącej. Policja rozpoczyna poszukiwanie mordercy. Okazuje się, że trop pada na niejakiego Henryka Pranziniego – Włocha z północnych Włoch, który był wtedy w Paryżu i odwiedził dom tej kobiety. W tym samym czasie 200 kilometrów na północ od Paryża, w miejscowości Lisieux mieszka 14-letnia dziewczynka o imieniu Teresa – Teresa Martin. Pewnego dnia dziewczynka wraca w niedzielę ze Mszy świętej i w mieszkaniu przez przypadek z Mszalika wypada obrazek. Dziewczynka patrzy i widzi na tym obrazku pokrwawione, poranione ręce Pana Jezusa. I nagle wydaje jej się, że to krew Jezusa spływa na ziemię i dziewczynka mówi: Stanę u stóp krzyża i będę wyrywać grzeszników z wiecznych płomieni piekła. Poświęcę temu swoje życie.
Policja aresztuje Pranziniego, ale on ma alibi. Mówi, że nie zabił tej kobiety, ponieważ był w tym czasie ze swoją przyjaciółką. Ta przyjaciółka potwierdza alibi, że byli razem. Jednak w krótkim czasie widocznie ruszyło ją sumienie i pisze list do policji, mówiąc, że to nieprawda, że skłamała. Pranzini mówi, że – co prawda zmienia wersję zdarzeń – był wtedy w mieszkaniu zamordowanej kobiety, ale ukrył się w szafie, kiedy wszedł właściwy morderca i bał się wyjść. Policja dokonuje wizji lokalnej. Okazuje się, że w tej szafie nie mógł nikt się znajdować, to jest po prostu niemożliwe. I wszystkie dowody, wszystkie ślady wskazują, że jednak Pranzini jest mordercą. Odbywa się rozprawa w lipcu 1887 roku i po krótkich chyba dwóch rozprawach Pranzini zostaje jednak uznany za winnego i skazany na karę śmierci. Teresa w Lisieux, 14-letnia dziewczynka bierze do ręki dziennik katolicki „La Croix”, czyta o tym zdarzeniu. I ta dziewczynka rozpoczyna bitwę o duszę mordercy. I mówi tak: Panie Jezu, wiem, że mu przebaczysz, ufam bezgranicznie w Twoje nieskończone miłosierdzie i nawet jeśli nie będzie żadnej wiadomości, to wiem, że mu przebaczyłeś. Ale to jest mój pierwszy grzesznik, którego chcę ratować. Proszę Cię, daj mi jakiś znak, żebym była spokojna w swoim sercu. Egzekucja ma miejsce w sierpniu. Pranzini jest wyprowadzony na plac, gdzie stoi gilotyna. Przychodzi kapelan, jednak złoczyńca odmawia spowiedzi. Nie widać żadnej oznaki skruchy.
Parę dni później Teresa bierze do ręki kolejne wydanie dziennika „La Croix” i czyta, co się wydarzyło: Pranzini podchodzi do szafotu, wchodzi po schodach w górę, odtrąca księdza i kiedy już miał włożyć głowę w ponury otwór szafotu i miało się skończyć jego ziemskie życie, nagle wyrywa krucyfiks z ręki kapelana i trzykrotnie serdecznie całuje Pana Jezusa. Teresa o tym czyta i mówi: Niesamowita radość, nie mogłam wytrzymać w pokoju. Musiałam wybiec na zewnątrz. Czy nie wtedy, Jezu, rozpoczęła się ta walka, kiedy pokazałeś mi swoje poranione ręce? Moja modlitwa została wysłuchana co do joty. Popatrzcie, moi kochani, właśnie to, że chwast rośnie razem z pszenicą, daje szansę każdemu człowiekowi, który nawet w ostatniej chwili, dopóki żyje, dopóki bije jego serce, może otworzyć się na te promienie, które płyną z Serca Zbawiciela. Teresa kiedy zobaczyła ten obrazek – wiadomo, że chodzi o późniejszą św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która jest dziś, jak wiadomo, doktorem Kościoła – powiedziała, że chce za tych biednych grzeszników ofiarować wszystkie dostępne środki – nieskończone zasługi Zbawiciela i wszystkie skarby Kościoła.
Walka o wiarę młodych
Rozpoczęliśmy w naszym kanale walkę duchową o młodzież, o młodych ludzi, młode małżeństwa, o ich powrót do Kościoła. Moi kochani, skorzystajmy z tej inspiracji. Poprośmy też może dzisiaj św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która rozpoczęła tę walkę, a przecież z nieba dalej ją kontynuuje, sama powiedziała – tyle wymodliła łask dla grzeszników na ziemi – ale mówi: Dopiero po mojej śmierci pokażę wam, czego dokonuje Bóg. Kiedy będę w niebie, deszcz róż rzucę na ziemię. Św. Tereso od Dzieciątka Jezus, módl się za nami, za tymi, którzy odchodzą od Boga, zwłaszcza za dziećmi, za młodzieżą, za młodymi rodzinami. Wyproś łaskę nawrócenia, łaskę otwarcia się na nieskończone miłosierdzie Zbawiciela. Amen. Pan z wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.
Moi kochani, śledźcie nasze produkcje. Jeżeli podoba wam się, odpowiada wam ten styl, głoszenia ewangelii. Jeśli to słowo do was w takiej formie dociera, to piszcie o tym w komentarzach. Zostawcie lajka, bo to sprawia, że lepiej rozchodzą się treści w internecie. Bardzo też zachęcam, żeby zasubskrybować nasz kanał, wtedy będzie zawsze powiadomienie o tym, że jest coś nowego. I życzę wszystkim dobrej kolejnej części wakacji, dobrego urlopu.
🟢 👨🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO
Podcast @Dopowiedzenia
„Dopowiedzenia” będą po wakacjach. Teraz można korzystać z tych, które już są, a jest ich bardzo wiele. Myślę, że jest do czego wracać. Pojawiła się również nowa nasza produkcja – „Kościół w grecko-rzymskim świecie” i między innymi szorty, gdzie ksiądz Kamil Żółtaszek wydobywa z Ewangelii jakieś jedno słowo, czy z czytań mszalnych, słowo ze słownika greckiego i stara się je przedstawić właśnie w kontekście ewangelii. Warto tego posłuchać. Korzystajmy z tego, co jest nam dane, żebyśmy lepiej rozumieli Słowo Boże.
Zapraszamy na @Dopowiedzenia
Wnikliwe spojrzenie papieża, który przygląda się światu, dostrzega nie tylko problem związany z glebą, powietrzem i wodą. Papież widzi znacznie szerzej i głębiej skupiając uwagę na różnorodności biologicznej. Jakie to ma znaczenie dla nas i jakości naszego życia? Laudato Si pkt. 32-42
Spotkanie rodzi myślenie. Spotykamy się, by rozmawiać na ważne dla nas tematy. Myślimy, że dla Ciebie również staną się ważne. Zapraszamy!
Ks. Mateusz & Ks. Piotr #dopowiedzenia #katechizm #diecezjabielskożywiecka 👍
🙏 Polecamy też kanał @bp Roman Pindel i spotkania poświęcone Biblii 🙂
1. czytanie (Wj 11, 10-12, 14)
Baranek paschalny
Czytanie z Księgi Wyjścia
Mojżesz i Aaron dokonali wszystkich cudów wobec faraona, lecz Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić Izraelitów ze swego kraju.
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć.
Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać.
I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto».
Psalm (Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18 (R.: por. 13))
Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana
Albo: Alleluja
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana
Albo: Alleluja
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana
Albo: Alleluja
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana
Albo: Alleluja
Aklamacja (Por. J 10, 27)
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 12, 1-8)
Syn Człowieczy jest Panem szabatu
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna.
Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat».
A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom?
Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».
16 Niedziela zwykła rok A rok A/B/C
Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum
