14 niedziela zwykła rok A

14 Niedziela Zwykła rok A – Ewangelia (Mt 11, 25 – 30)

18 czerwca byliśmy świadkami niesamowitej tragedii – katastrofy batyskafu Tytan. Ta łódź podwodna, z pięcioma osobami na pokładzie, uległa zniszczeniu na skutek implozji 4 km pod powierzchnią oceanu. Po tej tragedii pojawiły się głosy że konstruktor tego batyskafu miał, zlekceważyć ostrzeżenia, kiedy połączył tytan z włóknem węglowym, twierdząc, że nie uznaje ograniczeń i norm. Tragedia ta przypomina nam, że pycha kroczy przed upadkiem, podobnie jak w przypadku Titanica. Konstruktorzy „Titanica” reklamowali swoje dzieło w sposób budzący w nas grozę. Według udokumentowanego przekazu, na burtach były napisy: „Nawet sam Chrystus nie zatopi tego statku” oraz „Nie ma Boga, który by zdołał ten statek w odmętach morskich pogrążyć”.

Ta historia to nie tylko opowieść o technologii i konstrukcji, ale także o ludzkich słabościach i potrzebie pokory. Dzisiaj Jezus w swoim przesłaniu daje receptę na szczęśliwe życie – pokora. Przywołując tę tragedię, zastanawiamy się, czy naprawdę uczymy się na błędach, czy też powtarzamy je po ponad 100 latach. Pokora jest kluczem do uniknięcia pychy, która może przynieść zgubę. Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, że znalezienie ukojenia dla naszych dusz wymaga porzucenia pychy i przyjęcia pokornej postawy.

Warto zwrócić uwagę na postać kardynała Adama Kozłowieckiego, który przez całe życie wykazywał prawdziwą pokorę. Jego historie i wdzięczność Bogu są niezwykle inspirujące.

Zapraszam na rozważanie na rozważanie na 14 niedzielę zwykłą rok A

Tragedia batyskafu Tytan

Zapraszam na szklankę dobrej rozmowy. 18 czerwca byliśmy świadkami niesamowitej tragedii, katastrofy batyskafu Titan. Wyprodukowany przez firmę OceanGate batyskaf, łódź podwodna z pięcioma osobami na pokładzie, właściwie wewnątrz, uległ zniszczeniu na skutek implozji 4 kilometry pod powierzchnią oceanu. W batyskafie oprócz czterech przebogatych ludzi tego świata z różnych kontynentów, był konstruktor, twórca tego batyskafu, Stockton Rush. Ostrzegano go, że batyskaf jest w sposób błędny skonstruowany, że nie można łączyć materiału, jakim jest tytan z włóknem węglowym. To były dwie półkule z tytanu połączone przez taki pas włókna węglowego. Czterdziestu specjalistów chciało dobrze radzić Stocktonowi Rushowi, ale on powiedział, śmiejąc się z nich: Jestem skrajnym libertarianinem i nie uznaję niepotrzebnych ograniczeń, zasad, norm. Nie dał sobie powiedzieć.

Pycha kroczy przed upadkiem

Moi kochani, jest takie powiedzenie, że pycha kroczy przed upadkiem. Dlaczego o tym mówię? Bo dzisiaj Jezus daje receptę na szczęśliwe życie. I właśnie tą receptą jest pokora. Ale jeszcze chcę wrócić do tej tragedii, batyskafu Titan, bo to jest też jakiś znak, jest to bardzo znamienne, że ponad sto lat po tragedii Titanica ludzie się niczego nie nauczyli. Przecież mówiono wtedy głośno, że konstruktorzy Titanica na bursie statku umieścili napis, że nawet Bóg go nie jest w stanie zatopić. Kiedy Titanic wypływał z portu, mały chłopczyk w rozmowie z jakąś dziennikarką, to było w kwietniu 1912 roku, w porcie Southampton mówi: Proszę pani, ten statek jest tak mocny, że nawet Bóg go nie zatopi. Kapitalnie też to przedstawił reżyser tego melodramatu „Titanic”. Tam ukazano takie sceny, że konstruktor statku, który uczestniczył w rejsie, schodził co chwilę do kotłowni i kazał przykładać do kotłów, żeby udowodnić, że to jest nie tylko największy kolos na falach oceanu, największy statek, parowiec, ale także najszybszy. I to się okazało jego zgubą.

I teraz, po ponad stu latach, popełniamy podobny błąd. Moi kochani, pycha kroczy przed upadkiem. Kiedyś czytałem taką anegdotę: Do lekarza przychodzi staruszka, bardzo elegancka pani, która wstydzi się używać laski. I lekarz mówi tak: Proszę pani, niech pani uważa, bo pani w sposób dosłowny wciela w życie to powiedzenie, że pycha kroczy przed upadkiem. Jeśli odczuwasz niepokój serca, jeśli czujesz się źle z tym, że jest w tobie za dużo lęku, jakaś ciemność, jakieś cienie padają na twoją duszę, to właśnie dla ciebie jest dzisiejsza ewangelia. Jezus daje receptę na szczęśliwe życie: Weźcie Moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem. Nie pycha, nie ambicje, nie przykładanie do kotłów, nie chęć udowodnienia, że jestem najlepszy i z nikim się nie liczę, tak jak niektórzy, co stało się w ich życiu przyczyną tragedii i tę tragedię ściągnęli na inne osoby, nawet na tysiące osób.

Zobacz nasze inne publikacje podcastowe 🎧 👉  Diecezja na Podcastach

Dziękujemy że jesteście z nami i z nami rozważacie Liturgię Słowa jaką niesie 14 Niedziela Zwykła rok A – 18 czerwca byliśmy świadkami niesamowitej tragedii – katastrofy batyskafu Tytan. Ta łódź podwodna, z pięcioma osobami na pokładzie, uległa zniszczeniu na skutek implozji 4 km pod powierzchnią oceanu. Po tej tragedii pojawiły się głosy że konstruktor tego batyskafu miał, zlekceważyć ostrzeżenia, kiedy połączył tytan z włóknem węglowym, twierdząc, że nie uznaje ograniczeń i norm. Tragedia ta przypomina nam, że pycha kroczy przed upadkiem, podobnie jak w przypadku Titanica. Konstruktorzy „Titanica” reklamowali swoje dzieło w sposób budzący w nas grozę. Według udokumentowanego przekazu, na burtach były napisy: „Nawet sam Chrystus nie zatopi tego statku” oraz „Nie ma Boga, który by zdołał ten statek w odmętach morskich pogrążyć”.

Ta historia to nie tylko opowieść o technologii i konstrukcji, ale także o ludzkich słabościach i potrzebie pokory. Dzisiaj Jezus w swoim przesłaniu daje receptę na szczęśliwe życie – pokora. Przywołując tę tragedię, zastanawiamy się, czy naprawdę uczymy się na błędach, czy też powtarzamy je po ponad 100 latach. Pokora jest kluczem do uniknięcia pychy, która może przynieść zgubę. Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, że znalezienie ukojenia dla naszych dusz wymaga porzucenia pychy i przyjęcia pokornej postawy.

Przykład pokory

Pokora. Moi kochani, dla mnie takim przykładem właśnie prawdziwej, zdrowej pokory jest postać kapitalna, niesamowita kardynała Adama Kozłowieckiego. Jezuita, który z niejednego pieca w tym świecie jadał. Jako młody człowiek był więźniem Dachau, potem został misjonarzem w Zambii, arcybiskupem Luisaki, sam opuścił to stanowisko. I Ojciec Święty, gdy Adam Kozłowiecki miał 87 lat, mianuje go kardynałem. Ten to przyjął z zażenowaniem i mówi: Musiałem się uczyć bycia jezuitą, potem musiałem się uczyć być biskupem i na starość przyszło mi uczyć się bycia kardynałem. Między Janem Pawłem II a Adamem Kozłowieckim trwała serdeczna przyjaźń. Pewnego razu papież Jan Paweł II pyta: Adamie, powiedz mi, jak ty to robisz, przeżyłeś Dachau, potem trudy dżungli afrykańskiej, a jest w tobie radość jak u małego dziecka. I wtedy Adam Kozłowiecki, kardynał, się uśmiecha i mówi: To jest tak: Dachau to nie żaden obóz koncentracyjny, tylko wczasy jakie zafundował mi niejaki Adolf Hitler. To właśnie tam, w Dachau zdobyłem hart ducha, który pozwolił mi przetrwać w afrykańskiej dżungli. A poza tym to nie dobre uczynki są najważniejsze, ale wdzięczność Bogu.

Każdego dnia dziękuję Bogu i jestem wdzięczny za każdy nowy dzień. Moi kochani, ksiądz kardynał Adam Kozłowiecki umiera jako … wikariusz na parafii Mpunde, ciężko się wymawia, w Zambii. Przez 7 lat ostatnich lat swojego życia był zwykłym wikariuszem. Pisze list do Ojca Świętego z tamtej parafii i mówi: Bardzo proszę, Ojcze Święty, o przesłanie błogosławieństwa dla mojego proboszcza Jana i dla mnie – jego wikariusza. Moi drodzy, prawdziwa pokora, cichość serca. I właśnie to daje ukojenie: Znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Już same te słowa Pana Jezusa brzmią niesamowicie. Znajdę ukojenie, jeśli porzucę pychę, fałszywe ambicje i jak ciche dziecko pozwolę, by objęły mnie ramiona Boga. To jest najlepsza recepta na szczęśliwe życie. Pan z wami. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty.

Klasztor o. Benedyktynów

Wakacyjne drogi przywiodły mnie i księdza Piotra do klasztoru Sant Paul w Karyntii. Jest to klasztor benedyktyński. To kazanie mówię w kwiatkach, dlatego, że w mrokach klasztornych trudno było znaleźć dobrze naświetlone miejsce, żeby nasz realizator mógł zrealizować ten film. Jest tu ksiądz Maciej, który został benedyktynem. Już drugi rok rozpoczyna w klasztorze. Odnalazł „powołanie w powołaniu”. Chce zostać zakonnikiem. Modlimy się za niego, żeby wytrwał. Miejsce wspaniałe do modlitwy, do skupienia i do odpoczynku. Życzę wszystkim Wam równie owocnego odpoczynku, bo tylko ten dobrze wypocznie, kto potrafi łączyć przyjemne z pożytecznym – wypoczynek, modlitwę, bycie z bliźnimi. 

🟢 👨‍🍳👉 Zerknij na nasze filmy kulinarne 🍰 PRZEPIS NA SZYBKIE CIASTO 

Podcast @Dopowiedzenia

„Dopowiedzenia” będą po wakacjach. Teraz można korzystać z tych, które już są, a jest ich bardzo wiele. Myślę, że jest do czego wracać. Pojawiła się również nowa nasza produkcja – „Kościół w grecko-rzymskim świecie” i między innymi szorty, gdzie ksiądz Kamil Żółtaszek wydobywa z Ewangelii jakieś jedno słowo, czy z czytań mszalnych, słowo ze słownika greckiego i stara się je przedstawić właśnie w kontekście ewangelii. Warto tego posłuchać. Korzystajmy z tego, co jest nam dane, żebyśmy lepiej rozumieli Słowo Boże.

Zapraszamy na @Dopowiedzenia

1. czytanie (Za 9, 9-10)

Król pokoju

Czytanie z Księgi proroka Zachariasza

Tak mówi Pan:

«Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy. On usunie rydwany z Efraima, a konie z Jeruzalem; łuk wojenny zostanie złamany. Pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi».

Psalm (Ps 145 (144), 1b-2. 8-9. 10-11. 13-14 (R.: 1b))

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Albo: Alleluja

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Albo: Alleluja

Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Albo: Alleluja

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Albo: Alleluja

Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu
Albo: Alleluja

2. czytanie (Rz 8, 9. 11-13)

Jeżeli będziecie uśmiercać popędy ciała, będziecie żyli

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:

Wy nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka.

Jeżeli zaś ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.

Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha zadawać będziecie śmierć popędom ciała – będziecie żyli.

Aklamacja (Por. Mt 11, 25)

Alleluja, alleluja, alleluja

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 11, 25-30)

Jezus cichy i pokornego serca

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

14 Niedziela zwykła rok A rok A/B/C

Czytania Liturgiczne pochodzą z Lekcjonarza wydanego przez: Wydawnictwo Pallottinum