Chodź… Podaj rękę… pójdziemy razem… 3 Niedziela Wielkiego Postu C

III Niedziela Wielkiego Postu rok C

III Niedziela Wielkiego Postu rok C – zapraszam na rozważanie o tym co znaczą słowa Jezusa: Wszyscy tak samo zginiecie.

Tragiczne doniesienia dziś i kiedyś

Co godzinę dowiadujemy się o dramatycznych wydarzeniach, które mają miejsce na Ukrainie. Do Jezusa przychodzą jacyś ludzie i mówią o Galilejczykach, których pomordował Piłat. Dowiadują się również Jezus i Jego uczniowie o 18 osobach, na które zwaliła się wieża w Siloam. Pan Jezus ostrzega uczniów: Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie. Co przez to chce powiedzieć Jezus? Że cierpienie jest karą za grzech? Nic podobnego.

Żeby odpowiedzieć na pytanie, jakie jest przesłanie tych słów Jezusa, posłużę się opowiadaniem amerykańskiego pisarza Thomasa Boyla.

Śmierć w wypadku

Mówi on o młodej, 17 letniej dziewczynie, Meddy, która wraca do domu po seansie filmowym. Staje się ofiarą wypadku. Sprawcą jest pijany kierowca. Rodzice Meddy otrzymują telefon: Był wypadek, córka jest w szpitalu. W amoku jadą do szpitala, a tam nie mogą się niczego dowiedzieć, lekarze są zajęci ratowaniem dziewczyny. Nie dociera do nich żadna informacja, są niepewni, przestraszeni.

I nagle wychodzi młody lekarz i mówi: – Przepraszam. To jest odpowiedź, co się stało z ich córką. Widzą potem wynoszą na wózku, nakrytą białym prześcieradłem postać człowieka. W tym momencie czytelnicy są pewni, że dziewczyna nie żyje. Okazuje się jednak, że Maddy nie jest martwa.

Po seansie filmowym Meddy pożyczyła swoją legitymację młodszej od siebie koleżance, która chciała iść na następny seans, a nie miała ukończonych 17 lat. Film był od 17 roku życia, dla widzów starszych. Okazało się że zginęła jej koleżanka, Kristy. Maddy przeżyła wypadek. Rodzice wniebowzięci, cieszą się, bo ich córka otrzymała jeszcze jedną szansę.

Cały czas masz szansę

I to jest właśnie przesłanie dzisiejszej ewangelii. Popatrz, tylu ludzi ginie, a ja i ty jeszcze żyjemy. Cały czas mamy szansę. Jezus mówi dalej o drzewie figowym, które od trzech lat nie wydaje owocu. Właściciel sadu chce je ściąć. Przychodzi jednak dobry ogrodnik i prosi o jeszcze jeden rok, o rok szansy. Czy drzewo skorzysta z tej szansy? Moi kochani, na czym polega ta nasza szansa, szansa w tym dzisiaj trudnym świecie, świecie, który w przyspieszonym tempie doświadcza zła, które dotychczas w takiej kondensacji było nam nieznane. Najpierw pandemia, a teraz wojna, lęk, niepewność.

Zagubiony Mieczysław

Jest takie piękne opowiadanie, historia autora, Mieczysława Gładysza. Pisze on, że miał 11 lat, to było zaraz po wojnie, tata był drwalem, pracował w lesie, była ciężka zima. Mama została w domu, gotowała obiad i nagle najmłodszy braciszek zachorował. Pojawiła się temperatura. Mama musiała pilnować młodszego rodzeństwa i mówi: Mietek, nigdy nie szedłeś sam do centrum wioski. Musisz iść kupić jakąś aspirynę do apteki, jakiś lek przeciwko gorączce, bo twój braciszek jest rozpalony, ma bardzo wysoką temperaturę. Akurat świeciło słońce, mimo mrozu i zimy była dość ładna pogoda. Mieczysław udał się do apteki, od razu dotarł na miejsce. Cieszył się, że ta pierwsza samodzielna misja mu się powiodła, udała się. Kupił aspirynę, ale kiedy wraca z powrotem, nagle straszna śnieżyca, wichura, mgła, ciemno. Idąc przez las stracił drogę. Zaczął płakać. Szedł na oślep. Nie wiedział, gdzie idzie, nie wiedział czy oddala się od domu. Wiedział tylko że zabłądził i nie może trafić. Nie miał świadomości, że był blisko domu. O tym nie wiedział.

W międzyczasie ojciec, drwal wrócił do domu na obiad i matka mówi: Mietek długo nie wraca, nie wiem co jest, boję się o niego, jest straszna śnieżyca. I tata poszedł szukać syna i woła: Mieczysław, Mietku, gdzie jesteś? Chłopczyk usłyszał głos taty. Szedł za głosem. Nawet nie wiedział kiedy, znalazł się w ramionach ojca. Odczuł ciepło jego dłoni, został przez tatę przygarnięty, przytulony. I to doświadczenie z dzieciństwa zostało mu do końca życia.

Chodź… podaj rękę… pójdziemy razem

Moi kochani, i o tym jest właśnie dzisiejsza ewangelia. W tym świecie, gdzie walą się najtrwalsze wieże, gdzie codziennie ginie tylu ludzi, gdzie jest takie cierpienie, przychodzi Jezus i mówi:

Chodź, biorę cię stąd, podaj mi rękę, pójdziemy razem. Ze mną niczego nie musisz się bać.

Na tym polega nawrócenie. Cieszmy się z tego, że mamy Jezusa, że w tym, co przeżywamy w tym strasznym świecie, który okazuje się jednak niezbyt bezpiecznym miejscem, mamy Boga który stał się człowiekiem i jest blisko nas. Nasze życie jest w Jego ręku.

Podcast doPOWIEDZENIA

Czytałem świadectwo misjonarzy, którzy byli pionierami misji afrykańskich i piszą o tym, że byli zaskoczeni, że mieszkańcy Afryki, do których nie dotarła ewangelia i cywilizacja zachodnia, byli bardzo uczciwi, że mogli tam zostawić otwarty samochód i nikt im niczego nie ukradł. Nie znali przykazań, nie znali teologii moralnej. W człowieku Pan Bóg wypisał głęboko w sercu swoje prawo, podstawowe prawo, aby wybierać dobro i unikać zła. O prawie naturalnym wpisanym w serce każdego człowieka będą rozmawiać ksiądz Piotr i ksiądz Mateusz. Warto ich posłuchać.