Ks. prof. dr hab. Roman Pindel został mianowany przez papieża Franciszka nowym biskupem bielsko-żywieckim 16 listopada 2013.

Święcenia Biskupie przyjął 6 stycznia 2014 i w tym samym dniu odbył się ingres do katedry św. Mikołaja w Bielsku-Białej.

Ksiądz Biskup Roman Pindel urodził się 18 listopada 1958 roku w Oświęcimiu. Święcenia Kapłańskie przyjął 22 maja 1983 r. w Katedrze Wawelskiej. Jako neoprezbiter pracował w parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Kozach. Po trzech latach pracy na parafii podjął dalsze studia i w 1990 roku obronił doktorat z zakresu biblistyki. Napisał pracę pt. „Chrystus jako arcykapłan współczujący według Listu do Hebrajczyków”. W 2001 r. habilitował się na podstawie rozprawy „W obronie prawdy Ewangelii. Analiza literacko – retoryczna Ga 1,11–2.21”.

Bp. Pindel jest profesorem biblistyki Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Pełni funkcję kierownika Katedry Hermeneutyki i Judaistyki. Specjalizuje się w egzegezie Nowego Testamentu.

Od 2004 r. był ojcem duchownym krakowskiego Wyższego Seminarium Duchownego, a w latach 2011 – 2013 pełnił funkcję Rektora Seminarium.

W czasie swojej pracy w Archidiecezji Krakowskiej był też duszpasterzem i koordynatorem grup modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym archidiecezji krakowskiej oraz delegatem biskupa ds. nowych ruchów religijnych.

Biskup Roman jest autorem wielu książek poświęconych Nowemu Testamentowi, jak również problemom duszpasterskim, małżeństwa i rodziny m.in.: “Kapłaństwo w Biblii” (1992), “To co z ducha świętego: egzegeza wybranych tekstów Nowego Testamentu” (1997), “Uzdrowienie przez słowo Boże” (2002), “Magia czy Ewangelia?: konfrontacja głosicieli Ewangelii ze światem magicznym w ujęciu Dziejów Apostolskich” (2003), “Aby dobrze wyjść z rodziną… i to nie tylko na zdjęciu: biblijne spojrzenie na problemy małżeństwa i rodziny” (2004), “Życie wspólnoty w świetle Słowa Bożego” (2004), “Gdy już przyszedłeś na Mszę Świętą” (2005), “Poznać Pawła Apostoła: lektura wybranych fragmentów Dziejów Apostolskich i Listów św. Pawła” (2008), “Naśladując Chrystusa-sługę” (2007), “Sztuka zarządzania sobą”(2008),“Kapłan. Pasjonat i specjalista od kontaktów z Bogiem” (2009).

W Konferencji Episkopatu Polski pełni następujące funkcje:
– Współprzewodniczący Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną
– Ewangelicko-Augsburską
– Członek Komisji Duchowieństwa
– Członek Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych
– Członek Sekcji Nauk Biblijnych Komisji Nauki Wiary

Biskup Piotr Greger urodził się 28 marca 1964 r. w Tychach. Do kapłaństwa przygotowywał się w latach 1983-1989 w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. Święcenia prezbiteratu przyjął 13 maja 1989 roku z rąk bp. Damiana Zimonia w katedrze pw. Chrystusa Króla w Katowicach.

Ks. Greger kontynuował studia teologiczne na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie w 1992 r. uzyskał licencjat kanoniczny i na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Tam w 2000 r. uzyskał stopień doktora teologii. Specjalizował się w liturgice zajmując się m.in. badaniami nt. odnowy obrzędów pokuty w Polsce po Soborze Watykańskim II.

Biskup był wykładowcą liturgiki i wstępu do teologii w Instytucie Teologicznym w Bielsku-Białej i filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Od roku 1996 był sekretarzem, a od 2002 roku zastępcą dyrektora Instytutu Teologicznego im. św. Jana Kantego w Bielsku-Białej, przewodniczącym Komisji Liturgicznej diecezji bielsko-żywieckiej i członkiem Rady Kapłańskiej. Był diecezjalnym duszpasterzem nauczycieli i wychowawców.

22 października 2011 roku Ojciec Święty Benedykt XVI mianował księdza dr. Piotra Gregera, biskupem pomocniczym diecezji bielsko-żywieckiej, przydzielając mu stolicę tytularną Assava.

27 listopada 2011 roku w katedrze pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej  odbyła się uroczystość konsekracji biskupa nominata. Eucharystii z udzieleniem święceń biskupich przewodniczył metropolita krakowski, kard. Stanisław Dziwisz. Współkonsekratorami byli nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore i ordynariusz bielsko-żywiecki, bp Tadeusz Rakoczy.

Urodził się 30 marca 1938 roku w Gilowicach koło Żywca. Po ukończeniu miejscowej szkoły podstawowej oraz liceum ogólnokształcącego w Żywcu przez rok pracował w Bielskim Przemysłowym Zjednoczeniu Budowlanym.

W 1957 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Ukończył je 23 czerwca 1963 roku, przyjmując święcenia kapłańskie w katedrze na Wawelu, z rąk ówczesnego wikariusza kapitulnego biskupa Karola Wojtyły. Od 1 sierpnia 1963 roku do 1 sierpnia 1964 roku pracował w charakterze wikariusza w parafii Ofiarowania NMP w Wadowicach. W latach 1964-70 mieszkał w Seminarium Duchownym w Krakowie, gdzie podjął dalsze studia teologiczne. Od roku 1967 roku pełnił funkcję prefekta Seminarium.

Od 1970 roku studia kontynuował na Uniwersytecie Gregoriańskim i w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie nauk biblijnych. Kilkakrotnie wyjeżdżał do Francji, gdzie pełnił posługę duszpasterską wśród tamtejszej Polonii.

Ojciec Święty Jan Paweł II w 1978 roku powołał go do pracy przy Stolicy Apostolskiej. Tam wspólnie z ks. Józefem Kowalczykiem, późniejszym nuncjuszem apostolskim w Polsce, organizował Polską Sekcję Sekretariatu Stanu, a następnie był jej pracownikiem. Równocześnie był delegatem Metropolity Krakowskiego w Radzie Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II. Brał także udział w wielu zagranicznych podróżach apostolskich Ojca Świętego.

25 marca 1992 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował księdza prałata Tadeusza Rakoczego biskupem ordynariuszem diecezji bielsko-żywieckiej. W drugą niedzielę wielkanocną, 26 kwietnia 1992 roku, w bazylice Świętego Piotra w Watykanie papież Jan Paweł II udzielił biskupowi nominatowi święceń biskupich.

Uroczysty ingres księdza biskupa Tadeusza Rakoczego do katedry pw. świętego Mikołaja w Bielsku-Białej, równoznaczny z objęciem przez niego diecezji, odbył się 9 maja 1992 roku, natomiast do konkatedry w Żywcu – 30 maja 1992 roku.

Jego zawołaniem biskupim są słowa z Listu do Efezjan: In aedificationem Corporis Christi – Ku budowaniu Ciała Chrystusowego (por. 4, 13).

16 listopada 2013 roku Ojciec Święty Franciszek przyjął rezygnację biskupa Rakoczego z posługi biskupa bielsko-żywieckiego, złożoną zgodnie z kan. 401 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego.